Słupskie Porozumienie Związków i Stowarzyszeń Służb..Mundurowych

Prezydent zawetował ustawę degradacyjną.
30 marca Prezydent ogłosił, że wetuje ustawę degradacyjną. Było to oczekiwane przez większość społeczeństwa, gdyż nawet laik w zakresie przepisów prawnych mógł ocenić, że w wielu miejscach projekt tej ustawy jest sprzeczny z Konstytucją RP. Jednak niektórzy członkowie Prawa i Sprawiedliwości natychmiast przystąpiili do ataku, deprecjonując decyzję i stanowisko Prezydenta..
Reakcje na weto, kliknij link poniżej:
wiadomosci.onet.pl/kraj/marek-suski-prezydent-mojego-glosu-juz-nie-ma/3lk526t

Czy Prezydent podpisze?
Senat przekazał uchwaloną przez Sejm RP "ustawę degradacyjną" do Prezydenta RP bez poprawek. Ostatnia wersja treści ustawy tutaj, kliknij niżej:
orka.sejm.gov.pl/opinie8.nsf/nazwa/2319_u/$file/2319_u.pdf

W obronie funkcjonariuszy - Poseł Kamiński (PSL-UED)

Wystąpienie posła Michała Kamińskiego w Sejmie RP, kliknij poniżej:
www.facebook.com/kaminski2015/videos/817128988482919/

List byłego żandarma
do Rzecznika Praw Obywatelskich
"Staję dziś w obronie żołnierzy"
Warto przeczytać bo trudno nie zgodzić się z jego oceną aktualnej sytuacji.

List z portalu "Onet.pl", kliknij w link poniżej:
wiadomosci.onet.pl/tylko-w-onecie/list-bylego-zandarma-wojskowego-do-rzecznika-praw-obywatelskich-staje-dzis-w-obronie/2jc12

Zbieramy podpisy poparcia dla ustawy
Komitetu Inicjatywy Ustawodawczej FSSM RP
o zmianie ustawy represyjnej

Koleżanki i Koledzy.

Proszę przy każdej nadarzającej się okazji informować środowisko emeryckie (nasze i "cywilne") oraz znajomych o możliwości złożenia podpisów pod projektem ustawy uchylającej "ustawę represyjną" (w siedzibach Kół ) - zwłaszcza w trakcie dyżurów, niezależnie od akcji zbierania podpisów przez naszych członków.

Po raz kolejny przypominam o obowiązku szczególnej staranności przy zbieraniu podpisów :

- jak ktoś ma dwa imiona w dowodzie, muszą być wpisane obydwa,

- adresy muszą być pełne, a nie w formie skrótów,

- w przypadku pomyłki lepiej wykreślić całą pozycję i wpisać ponownie w nowej linii tabeli,

- nie "wjeżdżać" z wpisami na inne rubryki.

Będziemy bardzo szczegółowo sprawdzani i byle pretekst wystarczy do dyskwalifikacji nawet całej listy.

Dokumenty związane z inicjatywą ustawodawczą można pobrać ze strony Federacji Stowarzyszeń Służb Mundurowych RP: fssm.pl/dokumenty-oiu
a sam wzór listy do zbierania podpisów: fssm.pl/ckfinder_pliki/files/OIU/3.WYKAZ-Tabela.v2.pdf

Listy z zebranymi podpisami należy dostarczyć do Biura Zarządu Rejonowego Związku Żołnierzy WP w Słupsku
ul. H. Sienkiewicza 20 p. 402
Czas pracy biura: wtorek - środa w godzinach 9.00 - 12.00

Jan Karaś

Projekt ustawy Komitetu Inicjatywy Ustawodawczej FSSM RP
o zmianie ustawy represyjnej

Projekt ustawy – stan na dzień 2 października 2017 r.

USTAWA
z dnia …………………. r.

o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennejoraz ich rodzin.

Art. 1. W ustawie z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz
ich rodzin (Dz. U. z 2016 r. poz. 708) wprowadza się następujące zmiany:

1) uchyla się art. 8a;

2) w art.13 ust. 1:

a) dodaje się pkt. 1b w brzmieniu:

„ 1b) okresy służby w charakterze funkcjonariusza w organach bezpieczeństwa państwa, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów (Dz.U. z 2013 r. poz. 1388, oraz z 2016 r. poz. 178), na zasadach określonych w art. 15b, z wyjątkiem służby określonej w ust. 2 ˮ.;

b) uchyla się pkt. 1c;

3) w art. 13a:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„ 1. Na wniosek organu emerytalnego Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu sporządza na podstawie posiadanych akt osobowych i w terminie 4 miesięcy od dnia otrzymania wniosku, przekazuje organowi emerytalnemu informacje o przebiegu służby wskazanych funkcjonariuszy organów bezpieczeństwa państwa, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów. ˮ

b) w ust. 4 pkt. 2 otrzymuje brzmienie:

„ 2) wskazanie okresów służby w organach bezpieczeństwa państwa, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów ; ˮ

c) ust.6 otrzymuje brzmienie:

„6. Do informacji, o której mowa w ust. 1 stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. ˮ ;

4) art. 13b otrzymuje brzmienie:

„ Art. 13b. Za służbę w organach bezpieczeństwa państwa w rozumieniu art. 13 ust.1 pkt. 1b nie uznaje się służby:

1) która rozpoczęła się po raz pierwszy nie wcześniej niż w dniu 12 września 1989 r.,
2) której obowiązek wynikał z przepisów o powszechnym obowiązku obrony. ˮ ;

5) uchyla się art. 13c;

6) dodaje się art. 15b w brzmieniu:

„ Art. 15b. 1. W przypadku osoby pełniącej służbę, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt. 1b i która pozostawała w służbie przed dniem 2 stycznia 1999 r., emerytura wynosi:
1) 1,3 % podstawy wymiaru - za każdy rok służby w organach bezpieczeństwa państwa w okresie od 22 lipca 1944 do 12 września 1989 r.;
2) 2,6% podstawy wymiaru - za każdy rok służby lub okresów równorzędnych ze służbą, o których mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1, 1a oraz pkt 2-4.

2. Przepisy art. 14 i 15 stosuje się odpowiednio.

3. Do okresów, o których mowa w art. 13 ust. 1, na żądanie wnioskodawcy, mogą być doliczone w pełnym wymiarze okresy służby w latach 1944-1990 w organach bezpieczeństwa państwa, jeżeli funkcjonariusz udowodni, że przed rokiem 1990, bez wiedzy przełożonych, podjął współpracę i czynnie wspierał osoby lub organizacje działające na rzecz niepodległości Państwa Polskiego.

4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, środkiem dowodowym może być zarówno informacja, o której mowa w art. 13a ust. 1, jak i inne dowody, w szczególności wyrok skazujący, choćby nieprawomocny, za działalność polegającą na podjęciu, bez wiedzy przełożonych, czynnej współpracy z osobami lub organizacjami działającymi na rzecz niepodległości Państwa Polskiego w okresie służby w organach bezpieczeństwa państwa w latach 1944-1990. ˮ ;

7) uchyla się art. 15c ;
8) uchyla się art. 22a ;
9) w art. 24:

a) pkt. 1 otrzymuje brzmienie:

„1) w razie śmierci albo zaginięcia funkcjonariusza rentę rodzinną wymierza się od renty inwalidzkiej I grupy, jaka przysługiwałaby temu funkcjonariuszowi w dniu śmierci albo zaginięcia, bez uwzględnienia dodatku pielęgnacyjnego; przepis art. 22 ust. 2 stosuje się odpowiednio;ˮ;

b) pkt. 2 otrzymuje brzmienie:

„ 2) rentę rodzinną po zmarłym emerycie lub renciście wymierza się od kwoty świadczenia, które przysługiwało zmarłemu, jednakże od kwoty nie niższej niżkwota renty inwalidzkiej II grupy, która przysługiwałaby zmarłemu, z zastrzeżeniem pkt 1bˮ;

10) uchyla się art. 24a .

11) art. 41 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„art. 41 ust. 4. Przepisów ust. 1 i 3 nie stosuje się wobec osób, które osiągnęły wiek emerytalny określony w przepisach ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz wobec osóbktórych emerytura stanowi 75 % podstawy jej wymiaru bez uwzględnienia podwyższenia z tytułu inwalidztwa pozostającego w związku ze służbą oraz wobec osób pobierających rentę inwalidzką z tytułu inwalidztwa powstałego wskutek wypadku pozostającego w związku ze służbą lub wskutek choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami bądź warunkami służby, z tytułu których przysługują świadczenia odszkodowawcze”.

Art. 2. 1. W przypadku osób, które w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy mają przyznane świadczenia na podstawie ustawy zmienianej w art. 1, organ emerytalny właściwy według przepisów ustawy zmienianej w art. 1, wszczyna z urzędu postępowanie w przedmiocie ponownego ustalenia wysokości świadczeń, o których mowa w art. 15b ustawy zmienianej w art. 1., w terminie 6 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszej ustawy.

2. Od decyzji ustalającej prawo do świadczeń, o których mowa w art.15b ustawy zmienianej w art. 1 przysługuje zainteresowanemu odwołanie do właściwego sądu, według zasad określonych w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego.

3. Wypłata świadczeń ustalonych zgodnie z ust. 1 i 2 oraz art. 3 ust. 4 następuje od pierwszego miesiąca po, miesiącu wejścia w życie niniejszej ustawy.

Art. 3. 1. Do postępowań w sprawie ponownego ustalenia wysokości świadczeń z zaopatrzenia emerytalnego wszczętych, na podstawie informacji, o której mowa w art. 13a ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu dotychczasowym, i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się art. 15b ustawy zmienianej w art. 1.

2. Do wniosków organu emerytalnego, o których mowa w art. 13a ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu dotychczasowym, które wpłynęły do Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy i nie zostały rozpatrzone do tego dnia, stosuje się art. 13a ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu dotychczasowym.

3. Do postępowań w sprawie ponownego ustalenia wysokości świadczeń z zaopatrzenia emerytalnego wszczętych na podstawie informacji o przebiegu służby, wydanych na podstawie wniosku organu emerytalnego rozpatrywanego zgodnie z ust. 2, stosuje się art. 15b ustawy zmienianej w art. 1.

4. W przypadku osób, którym ustalono wysokość świadczeń zgodnie z ust. 1 lub 3, organ emerytalny właściwy według przepisów ustawy zmienianej w art. 1, wszczyna z urzędu postępowanie w przedmiocie ponownego ustalenia wysokości świadczeń, o których mowa w art. 15b, ustawy zmienianej w art. 1.

Art. 4. Ustawa wchodzi w życie z dniem ____________________

UZASADNIENIE

do obywatelskiego projektu ustawy o zmianie ustawy z dnia 18 lutego 1994 r.o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. 2016 r. poz. 708, 2270, z 2017 r. poz. 38, 715).

Z perspektywy minionych kilkunastu miesięcy od uchwalenia ustawy z dnia 16 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, po dokonaniu wnikliwej analizy przyjętych w niej rozwiązań prawnych, można stwierdzić bez żadnych wątpliwości, że ignoruje ona fundamentalne zasady konstytucyjne, takie jak zaufania obywateli do państwa i stanowionego przez nie prawa, ochrony praw nabytych, równości wobec prawa oraz gwarancje należytego zabezpieczenia społecznego osób niezdolnych do pracy i szczególnie potrzebujących. W sposób skrajnie rażący narusza, ugruntowaną w polskim i europejskim systemie prawnym, zasadę nie działania prawa wstecz oraz niestosowania odpowiedzialności zbiorowej.

Ww. ustawa jest kolejnym, jawnie bezprawnym zerwaniem umowy zawartej w 1990 r. między policjantami i funkcjonariuszami służb mundurowych z jednej strony a niepodległym Państwem Polskim. Jedna ze stron tej umowy w pełni się z niej wywiązała, druga natomiast – Państwo Polskie, bez żadnej racjonalnej i prawnie uzasadnionej przyczyny zerwało ją, uznając po kilkudziesięciu latach, że ówczesne ustalenia nie są nic warte, podobnie jak wieloletnia służba tysięcy policjantów i funkcjonariuszy po 1990 r. dla wolnej i niepodległej Ojczyzny. Ten niezrozumiały i nieludzki akt prawny, przyjęty bezkrytycznie przez większość sejmową, bez żadnego powodu wyrządza krzywdę ponad 50 tys. emerytów i rencistów policyjnych oraz ich rodzinom. Okoliczności te, a przede wszystkim praktyczna realizacja postanowień ww. ustawy, tj. doręczanie decyzji drastycznie obniżających świadczenia emerytalne, już spowodowały tragiczne skutki. Odnotowano, nie budzące wątpliwości, przypadki samobójstw i nagłych zgonów, których podłożem był ponad wszelką wątpliwość stan załamania nerwowego i poczucie krzywdy wyrządzonej byłym policjantom i funkcjonariuszom oraz ich rodzinom postanowieniami ustawy represyjnej uchwalonej 16 grudnia 2016 r. w Sali Kolumnowej Sejmu.

Ustawę tą jej autorzy przedstawiają jako tzw. ustawę „dezubekizacyjną”. Jest to określenie czysto propagandowe i z gruntu fałszywe, świadomie wprowadzające w błąd opinię publiczną. Sugeruje ono objęcie działaniem tej ustawy wyłącznie byłych funkcjonariuszy UB, za lata służby przed 1990 r. na rzecz tzw. „państwa totalitarnego”, a więc w odbiorze społecznym ludzi rzekomo niegodnych i zasługujących na „karę” w postaci odebrania im emerytury lub renty. Jest to oczywista nieprawda z cechami manipulacji. Należy przypomnieć, że Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego (od 14 grudnia 1954 r. Komitet do spraw Bezpieczeństwa Publicznego) oraz podległe mu UBP, zostały rozwiązane 28 listopada 1956 r. Oznacza to, ze liczba żyjących funkcjonariuszy z tego okresu, z racji praw biologicznych, musi być znikoma. Natomiast zdecydowana większość policjantów i funkcjonariuszy zweryfikowanych pozytywnie, objętych skutkami tej ustawy, urodziła się w latach pięćdziesiątych. To pokazuje rzeczywisty wymiar propagandy towarzyszącej procesowi uchwalania ustawy z dnia 16 grudnia 2016 r.

Nowelizowana ustawa daje pierwszeństwo czysto politycznemu rozumieniu pojęcia tzw. „sprawiedliwości społecznej”, która ze sprawiedliwością rozumianą dosłownie nie ma nic wspólnego, przed zasadą domniemania niewinności oraz zasadą wymierzania kary wyłącznie na mocy prawomocnego wyroku sądowego. Po latach okazało się, że lepiej byłoby być zweryfikowanym negatywnie i ułożyć swoje życie zawodowe na nowo, niż po okresie przemian służyć wiernie swojej Ojczyźnie. Dziś wielu policjantów i funkcjonariuszy uważa, że popełniło życiowy błąd. Jako kuriozum należy wskazać fakt, że zgodnie z uchwalonym prawem funkcjonariusz, który popełnił przestępstwo i został wydalony ze służby, a następnie był aktywny zawodowo będzie miał znacznie wyższą emeryturę niż osoby pozytywnie zweryfikowane i przez wiele lat wiernie służące wolnej Polsce.

Ustawa używa zradykalizowanego języka quasi-prawnego, który nadaje wprowadzonemu pojęciu „państwo totalitarne” szczególnego znaczenia, które można byłoby określić jako techniczne, gdyby służyło, czego nie czyni, legislacyjnemu dookreśleniu materii oraz gdyby nie miało oczywistego wydźwięku polityczno-ideologicznego, znajdującego się poza sferą prawną. Ustawodawca nie uwzględnił stanowiska przedstawicieli odpowiednich nauk społecznych, dla których wydarzenia roku 1956 stanowiły istotną cezurę czasową w dziejach „Polski Ludowej”, oddzielając okres państwa totalitarnego od okresu państwa oczywiście niedemokratycznego, lecz już nie totalitarnego. Poza tym w ustawie brak jest definicji legalnej pojęcia „państwo totalitarne”, mimo że nakaz zdefiniowania tego określenia, którego znaczenie nie jest powszechnie rozumiane, wynika wprost z § 146 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej".

Podawane przez przedstawicieli obecnego rządu informacje o rzekomo nieproporcjonalnie wysokich emeryturach mundurowych w relacji do emerytur cywilnych nie znajdują żadnego potwierdzenia w informacjach statystycznych. Według oficjalnych danych Zakładu Emerytalno-Rentowego MSW, średnia emerytura policyjna wszystkich funkcjonariuszy wynosi 2870,84 zł. (netto). Natomiast średnia emerytura funkcjonariuszy dotkniętych pierwszą ustawą represyjną z 2009 r. wynosi 2125,49 zł. (netto) i nie jest żadnym społecznym przywilejem, wziąwszy pod uwagę charakter i uciążliwość służby, a co starają się wmówić społeczeństwu autorzy ustawy. Mimo tych oczywistych faktów w przestrzeni publicznej rozpowszechniane są przez czołowych reprezentantów opcji rządzącej, a w ślad za nimi przez sprzyjające jej media, nieprawdziwe informacje porównujące emerytury wysokich rangą oficerów, a tak naprawdę nielicznych generałów, z emeryturami z funduszu ubezpieczeń społecznych, np. pracowników niewykwalifikowanych. Nie jest prawdą, że świadczenia emerytalne byłych policjantów i funkcjonariuszy, w ramach tzw. „sprawiedliwości społecznej” zostaną sprowadzone do poziomu średniej emerytury z ZUS czyli 1716,81 zł. (netto). Teza ta jest świadomą manipulacją. Drastycznie zmniejszone emerytury i renty zamkną się w przedziale, od około 750 zł. – do 1716,81 zł. (netto), gdzie kwota 1716,81 zł., będzie maksymalną, którą otrzyma jedynie część emerytów i rencistów policyjnych za wiele lat służby po 1990 r. dla wolnej Polski. Stanu tego nie można w żaden sposób określić jako „przywrócenie sprawiedliwości społecznej”, które to określenie jest wykorzystywane przez rządzących jako eufemistyczne nazwanie zemsty i chęci upokorzenia byłych policjantów i funkcjonariuszy.

Okoliczności tworzenia projektu ustawy z dnia 16 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji (…), z punktu widzenia przepisów, które regulują proces ustawodawczy, są wyrazem absolutnej ignorancji prawniczej i braku poszanowania podstawowych reguł legislacji. Rząd, jako projektodawca, złamał w tym zakresie wszystkie podstawowe zasady zapisane w obowiązującym Regulaminie pracy Rady Ministrów, tzn. nie przeprowadził obowiązkowych konsultacji projektu, nie przekazał go do zaopiniowania przez Komisję Prawniczą i nie uzyskał wymaganej opinii Rady Legislacyjnej. Są to tylko niektóre z okoliczności towarzyszące procesowi przygotowania prawa rzekomo realizującego tzw. „sprawiedliwość dziejową” i nie mające nic wspólnego z prawem, ze sprawiedliwością ani też z przyzwoitą legislacją. Abstrahując od meritum, zastosowana „praktyka prawodawcza” sama w sobie narusza zasadę państwa prawnego określoną w art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

I. Określenie potrzeb i celu ustawy.

Projektodawcy ustawy z 16 grudnia 2016 roku o zmianie ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin wskazali w uzasadnieniu projektu (druk sejmowy nr 1061), iż „projektowana ustawa ma na celu wprowadzenie rozwiązań zapewniających w pełniejszym zakresie zniesienie przywilejów emerytalnych związanych z pracą w aparacie bezpieczeństwa PRL przez ustalenie na nowo świadczeń emerytalnych i rentowych osobom pełniącym służbę na rzecz totalitarnego państwa w okresie od dnia 22 lipca 1944 r. do dnia 31 lipca 1990 r.”. Określenie to celowo wprowadza w błąd, albowiem skutkiem ustawy nie będzie odebranie pozornych przywilejów emerytalnych, ale drastyczne obniżenie emerytur i rent osobom, które w zdecydowanej większości służyły także po 31 lipca 1990 r. na rzecz wolnej Polski. Ustawa z 16 grudnia 2016 r., wprowadzając pojęcie „służby na rzecz totalitarnego państwa”, dla określenia zakresu podmiotowego osób objętych obniżeniem świadczeń, nie uwzględnia w żaden sposób różnorodności i indywidualnego przebiegu ich służby. Ponadto, ustawa nie wskazuje, na czym te przywileje miały rzekomo polegać. Podkreślenia wymaga fakt, że zmiany wprowadzone ustawą z 16 grudnia 2016 roku są kolejnym rozwiązaniem legislacyjnym stanowiącym rażące odstępstwo od zasady ochrony praw nabytych. Ustawa z dnia 23 stycznia 2009 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin oraz ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 24, poz. 145) służyła podobnemu celowi. Ostatnie zmiany, wprowadzone w ciągu krótkiego okresu czasu, ale już po 27 latach od przeprowadzenia zasadniczych przemian ustrojowych w Rzeczypospolitej Polskiej tworzą nowy, kolejny mechanizm obniżania świadczeń emerytalnych i rentowych, poszerzając zarówno katalog osób objętych obniżeniem świadczeń, jak również rodzaje tych świadczeń. Ustawa w obecnym kształcie przybrała charakter skrajnie represyjny, stosując zasadę odpowiedzialności zbiorowej. Żadna z przywołanych ustaw nie przewiduje odpowiedzialności indywidualnej, a wręcz przeciwnie, w sposób premedytowany prowadzi do zbiorowej stygmatyzacji funkcjonariuszy, co wymaga szczególnego podkreślenia, pozytywnie zweryfikowanych i pełniących służbę po 1990 roku dla wolnej i demokratycznej Polski. Należy jednocześnie przypomnieć, że na konieczność indywidualnego, a nie kolektywnego stosowania instrumentów służących rozliczeniu z przeszłością i likwidacji spuścizny po państwie komunistycznym, co dotyczy również instrumentów służących obniżeniu świadczeń emerytalnych przedstawicielom tzw. organów bezpieczeństwa państwa komunistycznego, a jednocześnie na niedopuszczalność ich oparcia o zasadę winy, czy odpowiedzialności zbiorowej, wskazało już wcześniej Zgromadzenie Parlamentarne Rady Europy – Rezolucja nr 1096 z 1996 r. w sprawie środków demontażu dziedzictwa po byłych totalitarnych systemach komunistycznych.

Ustawa z 16 grudnia 2016 roku o zmianie ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji (…), wprowadza definicję „służby na rzecz totalitarnego państwa”, która w sposób irracjonalny obejmuje wiele grup zawodowych, w tym np. lekarzy, techników, tłumaczy, policjantów służby kryminalnej, a także pracowników administracyjnych, takich jak np. sekretarki i magazynierzy. Ustawa ta, w aktualnym brzmieniu, prowadzi do sytuacji, w której jakikolwiek okres służby przed 31 lipca 1990 roku decyduje o drastycznym obniżeniu świadczeń emerytalnych i rentowych, np. słuchaczy i wykładowców szkół podległych ówczesnemu Ministrowi Spraw Wewnętrznych. Nie różnicuje sytuacji osób, które zostały pozytywnie zweryfikowane oraz nie bierze pod uwagę przebiegu kariery zawodowej przed i po 1990 roku. Z pewnością takiemu celowi nie służy art. 8a ustawy, który w sposób dyskrecjonalny umożliwia uznaniowe wyłączenie stosowania restrykcji ustawowych w tzw. „szczególnie uzasadnionych przypadkach”. Ustawodawca nie wprowadził żadnych kryteriów oraz zasad oceny służby pełnionej zarówno przed, jak i po 1990 r. Zignorował całkowicie skutki prawne, jakie wywołała ustawa z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U. 1990 nr 30,poz. 180 ), z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. 1990 nr 30, poz. 179) oraz z dnia 6 kwietnia 1990 r. o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych (Dz. U. 1990 nr 30, poz. 181). De facto uznał za niebyłe postanowienia art. 133 ustawy o UOP oraz art. 150 ustawy o Policji, które gwarantowały funkcjonariuszom podejmującym służbę w jednostkach organizacyjnych podległych MSW demokratycznej Polski, zachowanie ciągłości służby. Tym samym ustawodawca bezprawnie zerwał ciągłość zobowiązań państwa polskiego wobec swoich obywateli.

Ustawodawca zignorował także przeprowadzony w 1990 r. proces weryfikacji byłych funkcjonariuszy służb ochrony państwa przeprowadzony przez komisje kwalifikacyjne na podstawie uchwały nr 69 Rady Ministrów z dnia 21 maja 1990 r. w sprawie trybu i warunków przyjmowania byłych funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa do służby w Urzędzie Ochrony Państwa i w innych jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych oraz zatrudniania ich w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych.

Uznano arbitralnie, że wszyscy jako zbiorowość, bez żadnej zindywidualizowanej oceny, pełnili służbę na rzecz tzw. „totalitarnego państwa”, z wszelkimi tego negatywnymi skutkami. W konsekwencji wszystkim tym osobom nie należą się świadczenia emerytalne w zindywidualizowanej i przypisanej prawem wysokości. Stało się tak, mimo tego, że autorom ustawy represyjnej z dnia 16 grudnia 2016 r. znany był wyrok Trybunału Konstytucyjnego, a zwłaszcza pkt 10.4.2. jego uzasadnienia, gdzie czytamy: „Każdy funkcjonariusz organów bezpieczeństwa Polski Ludowej, który został zatrudniony w nowo tworzonych służbach policji bezpieczeństwa, ma w pełni gwarantowane, równe prawa z powołanymi do tych służb po raz pierwszy od połowy 1990 r., w tym równe prawa do korzystania z uprzywilejowanych zasad zaopatrzenia emerytalnego”. Okoliczność ta jest potwierdzeniem arogancji prawniczej większości sejmowej uchwalającej ustawę represyjną, a także jednoznaczny dowód na jedynie polityczną motywację przyjętej ustawy.

Uwzględniając przedstawione wyższej okoliczności, przepisy ustawy nowelizującej z dnia 16 grudnia 2016 r., należy uznać za oczywiście sprzeczne z zasadami konstytucyjnymi. Krytycznie uwagi do ww. ustawy, jeszcze na etapie projektu, przedstawił Sąd Najwyższy (pismo z 9 grudnia 2016 roku, BSA III-021-525/16), wskazując na liczne uchybienia i sprzeczność celów ustawy z przyjętymi rozwiązaniami prawnymi. Organizacje pozarządowe m.in.: Helsińska Fundacja Praw Człowieka (pismo z 13 grudnia 2016 roku, 2292/2016/MPL/BGM) oraz wiele uznanych autorytetów prawniczych (np. opinie m.in.: prof. dr hab. Marka Chmaja, oraz prof. Magdaleny Szczepańskiej), wskazało na sprzeczność przyjętych rozwiązań prawnych z Konstytucją RP. Wykazano, że przepisy ustawy są sprzeczne z Konstytucją RP, w szczególności z art. 2 , art. 32 ust. 1, art. 67 ust. 1, art. 69, art.71 ust.1 w związku z art.31 ust. 2 Konstytucji, a także z Europejską Konwencją Praw Człowieka. Helsińska Fundacja Praw Człowieka, w swojej opinii z dnia 13 grudnia 2016 r., zwróciła uwagę na stygmatyzację określonej kategorii osób bez wyraźnych zindywidualizowanych podstaw faktycznych. Fundacja wskazała także, iż wszelkie odstępstwa od zasady ochrony praw nabytych – będącej przejawem konstytucyjnej zasady zaufania obywatela do państwa – powinny zostać oparte na mechanizmach karnej odpowiedzialności indywidualnej tych funkcjonariuszy, którzy w czasach PRL dopuścili się naruszeń praw i wolności obywateli. Sąd Najwyższy wskazał też, że „system emerytalny (rentowy) oraz kształtowane w jego ramach uprawnienia emerytalne (rentowe) nie mogą być instrumentem prowadzenia polityki represyjnej przez Państwo. Oznacza to, że służba w określonej instytucji czy formacji nie może być uznana za samodzielne i wyłączne kryterium różnicowania wysokości emerytalnych (rentowych) uprawnień. Tym bardziej nie może być rodzajem kary, a zarazem formą odpowiedzialności zbiorowej.

Proponowany przez Komitet Inicjatywy Ustawodawczej projekt ustawy przywraca elementarną zgodność przyjętych rozwiązań z Konstytucją RP oraz Europejską Konwencją Praw Człowieka i Podstawowych Wolności. Należy podkreślić, że ustawa z 16 grudnia 2016 r. wprowadza rozwiązania daleko bardziej radykalne i skrajnie niesprawiedliwe, niż ustawa z dnia 23 stycznia 2009 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin oraz ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji (…). Należy zatem przyjąć, że Europejski Trybunał Praw Człowieka, badając powtórnie sprawę, nie zaakceptuje przyjętych rozwiązań, a tym samym uzna rację skarżących, mimo wcześniejszej decyzji w sprawie Cichopek i inni z dnia 13 maja 2013 roku skarga 15189/10. Trybunał krytycznie odnosił się do zmian dokonywanych w państwach postkomunistycznych bez zachowania proporcjonalności działań. W tej decyzji w pkt. 137 uznał, że „całkowite pozbawienie uprawnień, powodujące utratę środków utrzymania, w zasadzie stanowiłoby naruszenie prawa własności” (art. 1 Protokołu Dodatkowego nr 1 do EKPC) a takim działaniem jest pozbawienie uprawnień emerytalnych za służbę przed 31 lipca 1990 roku. Należy przypomnieć, iż w wielu sprawach Trybunał podkreślał, że zasada proporcjonalności jest naruszona, jeżeli na obywatela nakłada się nadmierny ciężar nieproporcjonalnie do celu, który ma być osiągnięty. Sprawy takie jak Soro przeciwko Estonii, wyrok z 3 września 2015, czy Sidabras i Dziautas przeciwko Litwie, wyrok z 27 lipca 2004 roku, Rainys i Gasparavicius przeciwko Litwie wyrok z 7 lipca 2005 roku czy Zickus przeciwko Litwie wyrok z 7 kwietnia 2009 roku pokazują jak krytycznie Trybunał patrzy na automatyzm oceny z powodu zatrudnienia w czasach istnienia służby bezpieczeństwa. W uzasadnieniach wyroków Sidabras i Dziautas przeciwko Litwie Trybunał podkreślał, że dla oceny proporcjonalności wprowadzanych rozwiązań znaczenie ma między innymi czas, jaki upłynął od zaprzestania pracy, bądź współpracy z służbami bezpieczeństwa, do momentu wprowadzenia kwestionowanych rozwiązań prawnych. Podobne stanowisko wyraziła Rada Europy w Rezolucji nr 1096 z 1996 r. w sprawie środków demontażu dziedzictwa po byłych totalitarnych systemach komunistycznych, wskazując, że takie rozliczenia powinny nastąpić możliwie szybko po przeprowadzonych przemianach politycznych. Zgodnie z tą Rezolucją utrata związku czasowego między popełnieniem czynu a reakcją prawną, oznacza bowiem nie tylko naruszenie zasady proporcjonalności znajdującej ogólne zakotwiczenie w zasadzie rządów prawa, ale również uniemożliwia realizowanie funkcji prewencyjnej prawa. W sprawie Soro Trybunał zajmował się brakiem indywidualizacji restrykcji wobec skarżącego i zgodził się z jego stanowiskiem, stwierdzając naruszenie art. 8 Konwencji. Trybunał uznał, że publikacja informacji na temat skarżącego miała negatywny wpływ na jego dobre imię, stanowiła ingerencję w jego prawo do poszanowania życia prywatnego. Ingerencja ta była bezsprzecznie przewidziana w ustawie, a także realizowała uprawniony cel - to jest leżała w interesie publicznym w postaci ochrony bezpieczeństwa narodowego i porządku publicznego oraz miała na celu ochronę praw i wolności innych osób. Trybunałowi pozostało więc zważyć, czy była ona proporcjonalna do realizowanych w ten sposób celów. Jednym z zastrzeżeń Trybunału był zupełny brak indywidualizacji zaskarżonego środka. Sprawa ta jasno pokazuje, jak ETPCz stosuje zasadę proporcjonalności oraz jak odnosi się do zagadnienia stosowania „zbiorowej odpowiedzialności”.

Projekt ustawy o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji (…), ma na celu przywrócenie stanu prawnego zgodnego z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej, a w szczególności odbudowanie zaufania obywateli do państwa polskiego i tworzonego przez nie prawa. Projekt zmierza do wyłączenia z systemu prawa RP ustawy z gruntu szkodliwej i motywowanej celami politycznymi, pozbawionej jakichkolwiek racji społecznych i prawnych, nacechowanej populizmem i propagandą. Proponowane rozwiązania zmierzają do wyeliminowania niesprawiedliwości polegającej na przypisaniu byłym policjantom i funkcjonariuszom, podlegającym ustawie, negatywnego znaczenia ich służby na rzecz tzw. totalitarnego państwa. Wskazać należy, za prof. Hubertem Izdebskim, iż w uzasadnianiu do projektu ustawy z 16 grudnia 2016 r. (druk sejmowy nr 1061) nie wyjaśniono semantycznych powodów wprowadzenia terminu „państwo totalitarne”, ograniczając się do lapidarnego stwierdzenia, że wyrażenie „służba na rzecz totalitarnego państwa” jest bardziej adekwatne do przedmiotu regulacji niż „służba w organach bezpieczeństwa państwa w latach 1944-1989/1990”. Równoległym celem proponowanych zmian ustawowych jest odwrócenie sytuacji, kiedy nasze państwo, po raz kolejny na przestrzeni siedmiu lat, represjonuje bez żadnych racjonalnych powodów, określoną grupę swoich obywateli. Szczególnie, gdy chodzi o policjantów i funkcjonariuszy, którzy chronili życie i zdrowie oraz mienie Polek i Polaków w najtrudniejszym okresie transformacji ustrojowej na początku lat 90-tych.

II. Aktualny, rzeczywisty stan w dziedzinie, która ma być unormowana.

Ustawa z 16 grudnia 2016 roku o zmianie ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji (…), w art. 13c ust. 1 wprowadza nieznany w polskim systemie ubezpieczeń społecznych wskaźnik 0% podstawy wymiaru za okres służby od dnia 22 lipca 1944 r. do dnia 31 lipca 1990 r. Służba pełniona w tym czasie została potraktowana tak, jakby w tym okresie funkcjonariusz w ogóle nie pracował i nie był aktywny zawodowo. Ma to realny wpływ na wysokość świadczeń emerytalno-rentowych nie tylko dla emerytów policyjnych, ale również dla ich rodzin uprawnionych do świadczeń. W tym miejscu należy przywołać wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 24 lutego 2010 r. (K 6/09), który uznał, że „Do naruszenia prawa do zabezpieczenia społecznego członków Wojskowej Rady oraz funkcjonariuszy organów bezpieczeństwa Polski Ludowej doszłoby w szczególności, gdyby ustawodawca odebrał im prawa emerytalne albo obniżył je do wysokości poniżej minimum socjalnego”. Antycypując stanowisko TK wobec ustawy z 16 grudnia 2016 r. można stwierdzić, że wprowadzając wskaźnik 0% za każdy rok służby do 31 lipca 1990 r. ustawodawca odebrał prawa emerytalne całej grupie zawodowej, czyli konstytucyjne prawo do zabezpieczenia społecznego. Tak ukształtowany stan prawny pozostaje w rażącej sprzeczności z wynikającymi z art. 2 Konstytucji zasadami sprawiedliwości społecznej, a także z zasadą zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa. Istotnego znaczenia nabiera tutaj przywołanie rozwiązania z powszechnego systemu emerytalnego, w którym od 1 stycznia 2009 r., w zakresie ustalania podstawy wymiaru świadczeń, wprowadzone zostały zmiany do ustawy emerytalnej, zgodnie z którymi: „Jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru składek w okresie pozostawania w stosunku pracy wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury i renty, za podstawę wymiaru składek przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników, proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy”. Oznacza to, że jeżeli pracownik z określonych przyczyn nie może wskazać do ustalenia podstawy wymiaru świadczenia - zarobków z okresu 10 kolejnych lat kalendarzowych i wskaże zarobki tylko z 7 lat – wówczas w miejsce tych brakujących 3 lat zostanie przyjęte minimalne wynagrodzenie, a nie jak dotychczas „zerowe wynagrodzenie”. Podstawa prawna: ustawa z dnia 4 września 2008 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2008 r. nr 192, poz. 1180) objęte tekstem jednolitym Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 z wyj. art. 2-3/. Tak więc z powszechnego systemu emerytalnego ustawodawca wyeliminował możliwość stosowania „zerowego wynagrodzenia” do ustalania podstawy wymiaru emerytury i renty już w 2008 r. z uwagi na stan prawny pozostający w sprzeczności z wynikającymi z art. 2 Konstytucji zasadami sprawiedliwości społecznej, a także z zasadą zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa. Tymczasem 9 lat później ustawą represyjną z dnia 16 grudnia 2016 r. wprowadzono tę zasadę do ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy.

Rzetelny przekaz medialny w tym zakresie jest bardzo ograniczony. Media nie wspominają, że znowelizowane przepisy, które obecnie już obowiązują, obejmują nie tylko byłych policjantów i funkcjonariuszy, ale także ich dzieci pobierające renty rodzinne oraz współmałżonków pobierających emerytury po zmarłym mężu czy żonie. Z niewiadomych przyczyn restrykcje obejmą również osoby, które nigdy nie pracowały w organach bezpieczeństwa państwa, co więcej - urodziły się po 1989 r.

III. Różnice pomiędzy dotychczasowym a projektowanym stanem prawnym.

Zmiany proponowane przez Komitet Inicjatywy Ustawodawczej w projekcie ustawy mają na celu wprowadzenie racjonalnego wskaźnika 1,3 % podstawy wymiaru emerytury za każdy rok służby pełnionej w okresie od 1944 r. do dnia 12 września 1989 r. Należy podkreślić, że ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych - zalicza do okresów składkowych m.in. okresy pełnienia służby. Przyjęcie więc, że służba w tzw. „organach bezpieczeństwa państwa”, w okresie od 1944 r. do 12 września 1989 r., powinna być uwzględniana przy wyliczaniu wysokości emerytury w wymiarze 1,3% podstawy za każdy rok, jest systemowym rozwiązaniem tej kwestii. Natomiast każdy rok służby po 12 września 1989 r., a także w tzw. okresach równorzędnych, co oczywiste, powinien być liczony wskaźnikiem 2,6% podstawy wymiaru. Takie przeliczniki są adekwatne także do tych, które funkcjonują w powszechnym systemie ubezpieczeń społecznych, wprowadzonych ustawą z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Ponadto podkreślają odmienny charakter aktywności zawodowej policjanta i funkcjonariusza, tj. pełnionej przez nich służby. Należy też pamiętać, że w systemie powszechnym, przy ustalaniu prawa do świadczeń i obliczaniu ich wysokości, uwzględnia się okresy składkowe będące okresami aktywności zawodowej i nieskładkowe, gdy osoba ubezpieczona z jakiegoś powodu nie była aktywna zawodowo. Do okresów składkowych zalicza się m. in. okresy służby.

Proponowane w projekcie zmiany zakładają, że w przypadku śmierci lub zaginięcia funkcjonariusza wymiar renty rodzinnej ukształtuje się na wysokości renty inwalidzkiej I grupy, jaka przysługiwałaby funkcjonariuszowi w dniu jego śmierci lub zaginięcia. Renty rodzinne po zmarłym emerycie lub renciście naliczane byłyby od kwoty świadczenia przysługującego zmarłemu. Świadczenia przysługiwałyby w kwocie nie mniejszej niż renta inwalidzka II grupy.

Projekt reguluje także sytuację osób, które na podstawie ustawy z 16 grudnia 2016 r. rozpoczęły pobieranie świadczenia w nowej (zmniejszonej) wysokości. W takim przypadku postępowania w przedmiocie ponownego ustalenia wysokości pobieranego świadczenia ZER MSW będzie wszczynał z urzędu, w terminie 6 miesięcy od daty wejścia proponowanej ustawy w życie. Od wydanej decyzji, osobie uposażonej będzie przysługiwało prawo odwołania do sądu ubezpieczeń społecznych, właściwego na podstawie przepisów kodeksu postępowania cywilnego. Świadczenie, po przeliczeniu, będzie należne za okres od pierwszego miesiąca po miesiącu wejścia w życie postulowanej nowelizacji.

Projekt przywraca, całkowicie unicestwione przez ustawę z dnia 16 grudnia 2016 r., zasady systemu emerytalnego, których istotą jest, między innymi, indywidualizacja świadczeń emerytalnych i rentowych. Oczywistym jest, że każdy emeryt policyjny otrzymuje inną wysokość emerytury. Jej wymiar uzależniony jest od pobieranego wcześniej uposażenia, o którym decydowały staż służby, zajmowane stanowisko oraz stopień służbowy. Zgodnie z ustawą emerytalną, w brzmieniu nadanym nowelizacją z 16 grudnia 2016 r., wszyscy objęci tą regulacją otrzymają świadczenie w wysokości pomiędzy najniższym a przeciętnym, w rozumieniu „przeciętnej emerytury” wypłaconej przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych i ogłaszanej przez Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Świadczenia takiego w żadnym stopniu nie można nazwać emeryturą, gdyż jej wysokość nie zależy od wypracowanych indywidualnie składników. W tym miejscu należy przywołać stanowisko Minister Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej, która w piśmie nr BPM-II.051.89.2017.AB z dnia 6 kwietnia 2017 r., skierowanym do Federacji Stowarzyszeń Służb Mundurowych wyjaśniła, że w systemie ubezpieczeń społecznych przeciętna kwota emerytury lub renty nie stanowi i nigdy nie stanowiła parametru służącego do ustalenia wysokości świadczenia (emerytury, renty) należnego konkretnej osobie. Pojęcie „przeciętnego świadczenia" jest natomiast stosowane przy ocenie wpływu zasad ustalania oraz waloryzowania emerytur i rent na sytuację materialną emerytów i rencistów w różnych systemach ubezpieczenia i zaopatrzenia emerytalnego.

IV. Przewidywane skutki społeczne, gospodarcze, finansowe i prawne

Skutki społeczne

Konieczna jest niezwłoczna zmiana skrajnie niesprawiedliwej i sprzecznej z zasadami demokratycznego państwa prawa ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, w zakresie zmienionym ustawą z dnia 16 grudnia 2016 r.

Projektowana przez Komitet Inicjatywy Ustawodawczej ustawa zniesie skutki prawne i społeczne nowelizacji uchwalonej w dniu 16 grudnia 2016 r., w Sali Kolumnowej Sejmu, w warunkach naruszenia norm konstytucyjnych, ustawowych i regulaminowych, a tym samym przywróci naruszoną istotę i zasady systemu emerytalnego służb mundurowych. Odbuduje też, poważnie osłabione, zaufanie obywateli do Państwa i stanowionego przez nie prawa, jako normy konstytucyjnej państwa demokratycznego. Dokonane zmiany ustawowe i ich uzasadnienie wpłyną pozytywnie na obecny, skrajnie upolityczniony, krzywdzący i nieuprawniony przekaz wielu mediów, który bez żadnej przyczyny stygmatyzuje byłych policjantów i funkcjonariuszy, rozpoczynających służbę przed 1990 r., określając ich mianem „oprawców” i ludzi wyjętych spod prawa, którym słusznie odbierane są świadczenia emerytalne. Stworzone będą warunki do ukazania karygodnego zjawiska niweczenia dorobku państwa prawnego poprzez wprowadzenie ustawą z dnia 16 grudnia 2016 r., nieznanej państwu demokratycznemu, zasady odpowiedzialności zbiorowej obejmującej także rodziny byłych policjantów i funkcjonariuszy służb mundurowych.

Skutki gospodarcze oraz skutki finansowe

Dalsze funkcjonowanie ustawy emerytalnej w zakresie zmienionym ustawą z dnia 16 grudnia 2016 r., drastycznie obniżającej należne świadczenia emerytalne i rentowe, w krótkim czasie doprowadziłoby do głębokiej pauperyzacji dużej grupy świadczeniobiorców. Niezależnie od towarzyszących temu emocji i poczucia krzywdy doznanej od państwa polskiego, wielu emerytów i rencistów policyjnych oraz ich rodziny, zostanie zepchniętych na skraj ubóstwa, co zmusi ich do wystąpienia o pomoc społeczną. Nie można też zapominać o tych, spośród byłych policjantów i funkcjonariuszy, którzy w wyniku depresji i załamania psychicznego wynikającego ze sposobu ich potraktowania już odebrali sobie życie lub wkrótce mogą to zrobić. Przypadki takie, w liczbie siedemnastu, zostały już odnotowane.

Skutki prawne

Skutki prawne zostały omówione powyżej w pkt I-III.

V. Źródła finansowania projektu pociągające obciążenie budżetu państwa lub jednostki samorządu terytorialnego

Projektowana ustawa spowoduje określone obciążenie budżetu państwa. Konsekwencje finansowe wprowadzenia ustawy zostaną sfinansowane z budżetu państwa w wymiarze ok. 60 000 000 zł. miesięcznie, tj. ok. 720 000 000 zł. w skali roku. Podkreślenia wymaga także fakt, że wobec oczywistej bezprawności ustawy z 16 grudnia 2016 r., należy przewidywać znaczące koszty odszkodowań, wraz z odsetkami, które będą orzekane w trybie postępowań sądowych, z powództwa dziesiątków tysięcy byłych policjantów i funkcjonariuszy oraz ich rodzin.

VI. Informacja dotycząca aktów wykonawczych

Przedmiot projektowanej ustawy nie powoduje konieczności wydania aktów wykonawczych.

VII. Oświadczenie o zgodności projektu z prawem Unii Europejskiej

Przedmiot projektowanej ustawy nie jest sprzeczny z prawem Unii Europejskiej. Co więcej, ustawa dostosowuje jej przepisy do postanowień Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, sporządzonej w Rzymie 4 listopada 1950 r. i ratyfikowanej przez Polskę w dniu 19 stycznia 1993 r.

Projektowana ustawa nie podlega procedurze notyfikacji zgodnie z trybem przewidzianym w przepisach dotyczących funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych, ponieważ nie zawiera przepisów technicznych.

Projektowany akt prawny nie był przedstawiany instytucjom i organom Unii Europejskiej, w tym Europejskiemu Bankowi Centralnemu, celem uzyskania opinii, dokonania konsultacji albo uzgodnienia.

Apel Prezydenta FSSM RP

DO EMERYTÓW WOJSKOWYCH

Wiemy wszyscy, że 5 grudnia 2016 r. skierowano do pierwszego czytania na posiedzeniu Sejmu projekt ustawy o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin. Dotyczy on obniżenia wysokości emerytur wojskowych i rent inwalidzkich dla członków Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego i byłych żołnierzy zawodowych, którzy pełnili służbę w okresie od dnia 22 lipca 1944 r. do dnia 31 sierpnia 1990 r., a także wojskowych rent rodzinnych pobieranych po takich żołnierzach zawodowych. W sensie legislacyjnym jest on wiernym odwzorowaniem uchwalonej 16 grudnia 2016 r. ustawy represyjnej obejmującej policjantów i funkcjonariuszy służb ochrony państwa i niesie za sobą analogiczne skutki.

9 maja 2017 r. Federacja Stowarzyszeń Służb Mundurowych RP zwróciła się do Pani Premier Beaty Szydło z prośbą o wycofanie tego projektu z prac legislacyjnych w Sejmie. Z odpowiedzi, jakiej w imieniu Pani Premier udzielił nam Minister Obrony Narodowej Antoni Macierewicz, wynika jasno, że Rząd i partia, z której się wywodzi, są zdeterminowane, by proces legislacyjny tej psudoustawy przeprowadzić do końca, realizując w ten sposób kolejną populistyczną obietnicę wyborczą.

Nie wiemy tylko, dlaczego ów projekt tak długo czeka w Sejmie na swoje rozpatrzenie. Być może obóz rządzący obawia się negatywnej reakcji społecznej, która w przypadku ustawy dotyczącej emerytów i rencistów wojskowych może być silniejsza niż była w przypadku ustawy obejmującej emerytów i rencistów policyjnych. Bądźmy jednak realistami. Widzimy ignorowanie przez ekipę rządzącą reakcji społecznych na wprowadzanie innych, równie kontrowersyjnych ustaw, więc raczej nie o to tu chodzi.

Być może rządzący czekają tylko na to, aż IPN upora się aktami tysięcy funkcjonariuszy i osób objętych działaniem ustawy represyjnej z 16 grudnia 2016 r. i będzie mógł zająć się Waszymi, albo na pierwsze rozstrzygnięcia sądowe w sprawach odwołań od decyzji dyrektora ZER MSWiA obniżających emerytury i renty "policyjne".A może czekają na inny stosowny moment do jej wprowadzenia pod obrady Sejmu, np. by pod przykrywką szumu medialnego, jaki jej procedowanie z pewnością wywoła, móc przeforsować przez parlament inną antydemokratyczną lub antyspołeczną ustawę. Tak, czy inaczej, należy oczekiwać rychłego wznowienia procedowania w Parlamencie tego quasi aktu prawnego.

Koledzy! Nie liczcie na to, że ta władza o Was zapomniała!

Niedawno do Sejmu wpłynął projekt innej ustawy uderzającej w Wasze środowisko. Jest to projekt ustawy o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (projekt tzw. „ustawy degradacyjnej”), która dotknie nie tylko członków WRON, ale obejmie znacznie szersze grono emerytów wojskowych. Kolejna haniebna ustawa, w której przesłanką do odebrania stopnia wojskowego nie będzie sprzeniewierzenie się honorowi żołnierza, a jedynie fakt pełnienia służby w jednej z formacji ujętych w „katalogu” sporządzonym przez IPN w ustawie z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944—1990 oraz treści tych dokumentów.

Ten „katalog” jest już dziś wykorzystywany przez obecną władzę do bezprawnych działań, mających charakter zemsty politycznej, skierowanych przede wszystkim w Wasze środowisko. Zemsty wyjątkowo podłej i haniebnej, bo dokonywanej na odchodzących na wieczna służbę byłych żołnierzach LWP, bohaterach II wojny światowej, kawalerach Orderu Virtuti Militari, którym odmawia się asysty wojskowej na pogrzebach. ONI, to najwyższe polskie odznaczenie bojowe otrzymali za przelaną dla Polski krew, a nie za służbę w takich czy innych organach PRL. I jeżeli w tej służbie nie popełnili przestępstw przeciwko narodowi polskiemu, to ostatnie pożegnanie w asyście wojskowej jest tym, co IM się nie tylko z mocy prawa należy.

Hańba tym, którzy IM tego odmawiają!

Koledzy !

Nie czekajcie biernie na kolejny ruch rządzących. Z całą pewnością nie będzie on po Waszej myśli.

Włączajcie się aktywnie w działania komitetów protestacyjnych, które powstają w całym kraju pod egidą Federacji Stowarzyszeń Służb Mundurowych RP. Czekamy na Was. Wspieramy wszystkich, których prawa są łamane lub lekceważone. Bierzemy udział w słusznych protestach społecznych, organizowanych zgodnie z obowiązującym prawem. Nasza walka, nie będzie tylko walką z ustawami represyjnymi. To będzie walka o Honor i Godność nas wszystkich, o prawdę historyczną, o państwo prawa, bez gorszących i irracjonalnych podziałów, o sprawiedliwą Polskę.

Ryszard Czarnecki
Prezydent FSSM RP

Korespondencja z władzami

Petycja FSSM do Premier RP w sprawie "wojskowej ustawy emerytalnej":
www.fssm.pl/emerytury-wojskowe

Odpowiedź MON dotycząca wystąpienia FSSM w sprawie "wojskowej ustawy emerytalnej":
:www.fssm.pl/odpowiedz-rzadu-w-sprawie-prac-nad-ustawa-obnizajaca-emerytury-wojskowe

Ustawa przeciw represjom

Biuro Zarządu Głównego ZŻWP

ul. Miklaszewskiego 5

02-776 Warszawa

Prezesi Zarządów Wojewódzkich i Rejonowych

Związku Żołnierzy Wojska Polskiego

Szanowni Koledzy

Uprzejmie informuję, że Zarząd Federacji Stowarzyszeń Służb Mundurowych powołał Komitet Inicjatywy Ustawodawczej mający na celu przygotowanie i złożenie w Sejmie obywatelskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin. Trwają prace nad projektem ustawy. Złożono wniosek o zarejestrowanie Komitetu Inicjatywy Obywatelskiej. Powołano w terenie Komitety Protestacyjne, które organizować będą akcję zbierania podpisów pod projektem ustawy.

Prezydium Zarządu Głównego na posiedzeniu doraźnym uznało za celowe i wskazane nawiązanie przez Zarządy Wojewódzkie i Rejonowe kontaktów z Komitetami Protestacyjnymi i włączenie się w akcję zbierania podpisów pod projektem ustawy. Dziś my pomagamy funkcjonariuszom, jutro oni pomogą nam.

W załączeniu przesyłam:

1. Komunikat dotyczący stanu przygotowań do realizacji Inicjatywy Ustawodawczej FSSM RP.

2. Wykaz Komitetów Protestacyjnych,

Projekt ustawy prześlę po przyjęciu jej ostatecznego kształtu.

Więcej informacji na stronie internetowej FSSM: www.fssm.pl\

Pozdrawiam

płk Henryk Budzyński

KOMINIKAT

dotyczący stanu przygotowań do realizacji Inicjatywy Ustawodawczej FSSM RP

Obserwujemy duże zainteresowanie, stanem realizacji Inicjatywy Ustawodawczej związanej z przygotowaniem obywatelskiego projektu ustawy o zmianie ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej. Rozumiemy swego rodzaju zniecierpliwienie w oczekiwaniu na sygnał o rozpoczęciu zbierania wymaganych, co najmniej, 100 tys. podpisów obywateli popierających projekt zmiany ww. ustawy. Federacja Stowarzyszeń Służb Mundurowych RP przyjęła na siebie obowiązek przygotowania nie tylko tego projektu ustawy, ale także inspirowania działań zmierzających do zorganizowania struktur, które będą w stanie podołać temu zadaniu, którego realizacja musi przebiegać zgodnie z ustawą z dnia 24 czerwca 1999 r. o wykonywaniu inicjatywy ustawodawczej przez obywateli. Z obowiązku tego musimy wywiązać się należycie, a przede wszystkich uniknąć błędów, które zwykle są skutkiem nadmiernego pośpiechu i braku rzeczowej refleksji. Musimy mieć pewność, że „akcja” zbierania podpisów, tak pod względem formalno-prawnych jak organizacyjnym, przebiegnie sprawnie. Musimy pamiętać, że:

1. Projekt ustawy, gdy zostanie już wniesiony przez Pełnomocnika Komitetu Inicjatywy Ustawodawczej (KIU) do Marszałka Sejmu RP nie będzie mógł być zmieniony, nawet w formie autopoprawki. Ponadto konstrukcja legislacyjna projektu nie może budzić żadnych wątpliwości, gdyż to może skutkować jego odrzuceniem. Stąd dbałość o końcowy kształt przygotowywanego projektu aktu prawnego. Dopracowywane obecnie jest jego uzasadnienie, które musi być zgodne z art. 34 Regulaminu Sejmu.

2. Pełnomocnik Komitetu Inicjatywy Ustawodawczej składa do Marszałka Sejmu
„Zawiadomienie o utworzeniu KIU” w optymalnym dla nas terminie, przedkładając w Kancelarii Sejmu pakiet wymaganych dokumentów, w tym projekt ustawy oraz wykaz co najmniej 1000 podpisów obywateli już popierających ten projekt.

3. Zanim jednak Pełnomocnik KIU złoży do Marszałka Sejmu ww. zawiadomienie, co najmniej we wszystkich dużych miastach powinny powstać Komitety Protestacyjne, których zadaniem będzie prowadzenie akcji zbierania minimum 100 tys. wymaganych podpisów. Na chwilę obecną nie możemy jeszcze kategorycznie stwierdzić, że organizacja ww. Komitetów osiągnęła poziom zadawalający.

4. Marszałek Sejmu, w terminie 14 dni od otrzymania zawiadomienia Pełnomocnika KIU, powinien wydać „Postanowienie o przyjęciu zawiadomienia”. Natomiast rozpoczęcie akcji zbierania podpisów może być ogłoszone dopiero po otrzymaniu przez Pełnomocnika KIU ww. Postanowienia. Wówczas także KIU ogłosi w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim, fakt nabycia osobowości prawnej, adres Komitetu oraz miejsca udostępnienia projektu ustawy do publicznego wglądu.

5. Projekt ustawy wraz z załączonym wykazem podpisów obywateli popierających projekt nie może być wniesiony później niż 3 miesiące od daty Postanowienia Marszałka Sejmu o przyjęciu ww. Zawiadomienia o utworzeniu komitetu. Oznacza to, że na zebranie podpisów mamy dokładnie 3 miesiące i ani jednego dnia dłużej liczone od dnia otrzymania Postanowienia Marszałka Sejmu o przyjęciu Zawiadomienia.
A wszyscy rozumiemy, że nie ma dla nas innej opcji jak pełen sukces!

6. Komitet Inicjatywy Ustawodawczej, w swoich działaniach musi brać pod uwagę wiele okoliczności, na które ma wpływ, ale także takie, na które wpływu nie ma, np. fakt wakacji sejmowych (w tym roku prawdopodobnie od 20 lipca do 10 września br.). Uwzględniając wszystkie te okoliczności, a także taktykę naszych działań, realnym terminem rozpoczęcia akcji zbierania podpisów jest pierwsza połowa września b.r. W tej sytuacji jej zakończenie wypadnie w pierwszej połowie grudnia 2017 r.

Tak wygląda strona formalna naszego przedsięwzięcia. Niemniej jednak rozumiemy, że oczekiwania naszych Koleżanek i Kolegów dotyczą rozpoczęcia akcji zbierania podpisów już teraz (niejako natychmiast), tj. w takim terminie, aby jej zakończenie było możliwe jeszcze przed 1 października 2017 r. Niestety okoliczność ta (pomijając nawet niektóre kontrowersje prawne) nie miałaby żadnego znaczenia. Zgodnie bowiem z ustawą z dnia 24 czerwca 1999 r. o wykonywaniu inicjatywy ustawodawczej przez obywateli,pierwsze czytanie projektu ustawy na posiedzeniu Sejmu przeprowadza się w terminie 3 miesięcy od daty wniesienia projektu ustawy do Marszałka Sejmu, co oznacza, że mogłoby to nastąpić nie później niż w pierwszej połowie stycznia 2018 r. Poza tym wszyscy mamy świadomość realiów parlamentarnych oraz arytmetyki głosowań. Naszym celem jest jednak zademonstrowanie aktualnej władzy naszego kategorycznego sprzeciwu wobec bezprzykładnego gwałcenia praw i podstawowych zasad konstytucyjnych z czysto politycznych powodów oraz wykazanie, że w walce o godność i honor nie jesteśmy sami, że popierają nas dziesiątki tysięcy obywateli Rzeczypospolitej. Wierzymy, że projekt ten powróci do Parlamentu nie później niż po najbliższych wyborach parlamentarnych.

W dniu 1 czerwca 2017 r na posiedzeniu Komitetu Inicjatywy Ustawodawczej w sprawie obywatelskiego projektu ustawy o zmianie ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej członkowie Komitetu jednogłośnie powierzyli funkcje:

Pełnomocnika Komitetu – Andrzejowi Rozenkowi,

Zastępcy Pełnomocnika Komitetu – gen. Markowi Dukaczewskiemu.

Tak więc czas do rozpoczęcia zbierania 100 tys., podpisów należy wykorzystać na „dopięcie” organizacji Komitetów Protestacyjnych. Dążyć należy aby w ramach „porozumień służb mundurowych” wszystkie organizacje włączyły się w działania komitetów protestacyjnych. Należy wskazać i przygotować osoby, które będą zbierać podpisy, uwzględniając zasady opisane w ww. ustawie z dnia 24 czerwca 1999 r. o wykonywaniu inicjatywy ustawodawczej przez obywateli oraz w ustawie z dnia 28 maja 1993 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej.

Musimy dokonać rozpoznania osób i środowisk, w których będziemy prowadzili akcję zbierania podpisów i które mogą nas w tym wesprzeć. Każdy Komitet otrzyma pakiet dokumentów niezbędnych przy zbieraniu podpisów, tj.: tekst projektu ustawy wraz z uzasadnieniem, wykaz (formularz) do zbierania podpisów, instrukcję wypełnienia wykazu oraz zasady przechowywania wypełnionych wykazów zebranych podpisów.

/Irena Kłucińska/
Zespół VI FSSM

Wykaz komitetów protestacyjnych w województwach

lp	województwo	Imię Nazwisko	telefon	e-mail
1	Mazowieckie Warszawa Ciechanów Płock Siedlce	Monika Kazula Andrzej Pawłowski Ewa Gałązka Henryk Bielski Gabriel Gołaszewski Jan Orzyłowski	512154166 664928252 516450730 662207987 606251659 602635012	monica2706@wp.pl apawlowski64@o2.p ewa_galazka@op.pl henrykbielski@vp.pl gomariam601@gmail.com zofiaorzylowska@gmail.com
2	Podlaskie Białystok Suwałki Łomża	Irena Doroszkiewicz Ryszard Słyszewski	608618333 504565124	ideef@interia.pl joannaslyszewska@gmail.com
3	Dolnośląskie Wrocław Legnica Wałbrzych	Andrzej Kląskała Jan Kupczak Janusz Bortkiewicz	5016547333 606412216	komendanci@onet.pl jkupczak5@o2.pl Bortkiewicz.janusz@gmail.com
4	Kujawsko – pomorskie Bydgoszcz Toruń Włocławek	Henryk Grobelny Zbigniew Milej, Grzegorz Matuszewski, Jacek Kościelski Jarosław Jaworski Maciej Lisiecki Adam Majewski	667661781 517482830 664093775 887 681 269 663320 020 601 175 692 665063306	h.grobelny@op.pl zbigniewmilej@gmail.com, matgreg@o2.pl jaroslaw.jaworski@o2.pl maciej.lisiecki@o2.pl addom@wp.pl
5	Lubelskie Biała – Podlaska Chełm Lublin Zamość	Sławomir Borysiewicz Jan Pawluk Maria Kaim Wojnarowski Zbigniew Tadeusz Żywiec Bożena Paziak	695242888	slawekbor20@wp.pl wanda.pawluk@wp.pl promyk594@wp.pl t.zywiec@wp.pl bozena_p3@op.pl
6	Lubuskie Gorzów Wielkopolski Zielona Góra	Marek Działoszyński Zygmunt Magniewski Eugeniusz Czerwiński	607600021	dzialoszynskimarek@gmail.com zymagniewski@o2.pl ewer53@wp.pl seirpzg@gmail.com
7	Łódzkie Łódź Piotrków Trybunalski Sieradz Łask	Zdzisław Pełka Piotr Bogusz Wojciech Trzeciecki KrzysztofrSudra Zbigniew Sośnicki Maryla Warzocha	501056566 519340134 664435870 504063339	zdzislawpelka@wp.pl piotrekbogusz@interia.pl seirp.pt@onet.pl krzyssud@gmail.com semeryt@gmail.com mwarzocha@onet.pl
8	Małopolskie Kraków Nowy Targ Zakopane Nowy Sącz	Janusz Łabuz Młynarczyk Mieczysław Batkiewicz Marek Hebda	603383300 663771436 602384610 668180677	janusz.eu@gmail.com lidka.bebak@gmail.com
9	Opolskie Opole	Kazimierz Pięta Małgorzata Olińska-Bieg	509230736 505127663	kpieta@orange.pl malgorzataolinska@interia.pl
10	Podkarpackie Rzeszów Sanok	Roman Florek Jacek Migut Jan Wanielista	605601250 739093399 691618147	florekr@onet.pl jmorro186@gmail.com janek.sanok@interia.pl
11	Pomorskie Gdańsk	Józef Wardyn Krzysztof Maliński	608444634 604334209, 501489594	jnydraw@gmail.com mk@gawex.pl
12	Śląskie Bielsko Biała Katowice Częstochowa	Krzysztof Kwiatkowski	726057307	Krzysztof_kw@poczta.fm
13	Świętokrzyskie Kielce Busko Zdrój	W ustalaniu Tadeusz Wożniak	500146233
14	Warmińsko –mazurskie	Marek Osik	723393030	Osik.marek@wp.pl
15	Wielkopolskie Poznań Kalisz Konin Piła Leszno	Jan Zachciał Karol Tarkowski Jarosław Pawlaczyk Andrzej Młynarczyk Piotr Kukawka Henryk Wołoszyński Wojciech Połotek Henryk Szoł	519340121 510691347 601667318 887027109 693351450 601975252 601853724	Jj26@hot.pl *główny kontakt mailowy* jaroslawpawlaczyk@wp.pl
16	Zachodniopomorskie Szczecin Koszalin	Danuta Leszczyńska Krzysztof Maliński Dod. W ustalaniu	728330309 501489594	daniutka@hotmail.com mk@gawex.pl

Petycja Federacji do najwyższych władz

Zarząd

Federacji Stowarzyszeń

Służb Mundurowych RP

Nr wych. 75/2017

Warszawa 31 marca 2017 r.

~~MARSZAŁEK SEJMU – Pan Marek Kuchciński~~

~~MARSZAŁEK SENATU – Pan Stanisław Karczewski~~

PREMIERZ RZĄDU RP – Pani Beata Szydło

Zwracamy się do najważniejszych osób w Państwie o niezwłoczne podjęcie działań zmierzających do przygotowania ustawy o uchyleniu ustawy z dnia 16 grudnia 2016 roku o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, uchwalonej przez Sejm na posiedzeniu w Sali Kolumnowej Parlamentu.

Z perspektywy minionych trzech miesięcy od przyjęcia ww. ustawy, po dokonaniu pogłębionej analizy przyjętych w niej rozwiązań, nie można już mieć żadnych wątpliwości, że zostały złamane fundamentalne zasady konstytucyjne, takie jak zaufania obywateli do państwa i stanowionego przez nie prawa, ochrony praw nabytych, równości wobec prawa oraz gwarancje należytego zabezpieczenia społecznego osób niezdolnych do pracy, szczególnie potrzebujących. W sposób bezprecedensowy w historii polskiego prawodawstwa naruszono ugruntowaną w polskim systemie prawnym, zasadę nie działania prawa wstecz oraz niestosowania odpowiedzialności zbiorowej. Przepisy ustawy wprowadziły system represji wobec emerytów służb mundurowych oraz ich rodzin, którzy prawa do świadczeń nabyli za służbę dla wolnej i demokratycznej Polski. Uchwalone prawo nie ma nic wspólnego z poczuciem sprawiedliwości społecznej. Nie wiemy z jakich racjonalnych powodów ustawodawca zignorował zasadę ujętą w art. 2a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, który stanowi o obowiązku ,,równego traktowania wszystkich ubezpieczonych bez względu na płeć, rasę, pochodzenie etniczne, narodowość, stan cywilny oraz stan rodzinny", Powyższe stanowisko podziela nie tylko Federacja Stowarzyszeń Służb Mundurowych RP, Niezależny Samorządny Związek Zawodowy Policjantów, ale także Sąd Najwyższy, Rzecznik Praw Obywatelskich oraz wiele uznanych autorytetów prawniczych, w tym organizacje pozarządowe, z Helsińską Fundacją Praw Człowieka włącznie. Krytyczne uwagi do projektu tej ustawy zgłosiły także niektóre resorty rządowe, w między innymi, Minister Spraw Zagranicznych oraz Minister Skarbu Państwa.

Bardzo poważne zastrzeżenia wobec ww. ustawy odnoszą się do etapu prac legislacyjnych, w szczególności zaś do sposobu konsultacji publicznych oraz do późniejszego procesu uchwalenia ustawy. Mamy prawo twierdzić, ze zostaliście Państwo wprowadzeni w błąd co do motywów i rzetelności tworzenia tego aktu prawnego, jego zgodności z orzecznictwem Sądu Najwyższego oraz Europejskiego Trybunału Praw Człowieka orzekającego na podstawie EKPC i protokołów dodatkowych. Dowody tego są następujące:

1. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, jako autor projektu ustawy, mimo wprowadzenia w jego treści fundamentalnych zmian, nie przedłożył go zainteresowanym podmiotom w celu powtórnego przedstawienia uwag, czym nie dopełnił obowiązku prawnego określonego w § 48 ust. 2 Regulaminu pracy Rady Ministrów. Tym samym zignorowano zasadę przyzwoitości legislacji wynikającej z art. .2 Konstytucji.

2. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, nie przedstawiając projektu ustawy do powtórnego zaopiniowania uprawnionym pod miotom, odstąpił jednocześnie od sporządzenia protokołu rozbieżności czym nie dopełnił obowiązku prawnego wynikającego z § 50 ust. 1-3 Regulaminu pracy RM.

3. Prezes Rządowego Centrum Legislacji odstąpił od skierowania projektu ustawy do rozpatrzenia przez komisję prawniczą , czym nie dopełnił obowiązku prawnego wynikającego z § 72 ust, 1 i nast. Regulaminu pracy RM.

4. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, jako organ wnioskujący, nie uzyskał opinii Rady Legislacyjnej o ww. projekcie ustawy, powodującej szczególnie istotne skutki prawne, społeczne i ekonomiczne, czym nie dopełnił obowiązku prawnego wynikającego z § 60 ust. 3 pkt 4 Regulaminu pracy RM. W przypadku tak głębokiej kontrowersyjności ustawy z dnia 16 grudnia 2016 r, o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji.,,, opinia Rady Legislacyjnej powinna być istotnym elementem w procesie stanowienia prawa,

5. Istnieją poważne zastrzeżenia co do prawomocności procedowania i głosowania nad ustawą w dniu 16 grudnia 2016 r, w Sali Kolumnowej Parlamentu. Są one powszechnie znane i dotyczą, między innymi, jawności i procedury głosowania, w tym dostępu mediów, możliwości zgłaszania przez posłów wniosków formalnych oraz wątpliwości w zakresie wymaganego kworum.

Niezależnie od ww. bezspornych zarzutów wobec ustawy z dnia 16 grudnia 2016 o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji …, dotyczących trybu jej przygotowania i uchwalenia, należy wskazać na szereg innych o charakterze konstytucyjnym, które czynią z niej akt prawny niepożądany w przestrzeni prawnej. Przyjęte w ustawie rozwiązania prawne nie są ukierunkowane na rzeczywiste przywrócenie sprawiedliwości społeczne lecz, mają charakter represyjno - odwetowy. Wprowadzają niedopuszczalną w demokratycznym państwie prawa zasadę odpowiedzialności zbiorowej za służbę w okresie PRL sprzed ponad ćwierć wieku. Dotykają głównie funkcjonariuszy pozytywnie zweryfikowanych i po 1990 roku służących wolnej i demokratycznej Polsce. To oni tworzyli podstawy funkcjonowania dzisiejszej, nowoczesnej Policji i innych służb. Dbali o bezpieczeństwo Polaków, od początku transformacji ustrojowej walczyli z najgroźniejszą przestępczością, często z narażeniem życia i zdrowia oraz kosztem dobra własnych rodzin. Tak więc nie jest prawdą, ze ww. ustawą zostali ,,ukarani" mityczni ,,ubecy" i ,,esbecy", Represje objęły emerytów Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Generalnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Służby Więziennej oraz ich rodziny.

Ustawa daje pierwszeństwo czysto politycznemu poczuciu tzw. ,,sprawiedliwości społecznej" przed fundamentalnymi w państwie prawa gwarancjami zakazu podwójnego karania, domniemania niewinności oraz zasadą skazywania wyłącznie na mocy prawomocnego wyroku sądowego. Ustawa używa zradykalizowanego języka quasi-prawnego, który nadaje wprowadzonemu pojęciu ,,państwo totalitarne" szczególnego znaczenia, które można byłoby określić jako techniczne, gdyby służyło, czego nie czyni, legislacyjnemu dookreśleniu materii oraz gdyby nie miało oczywistego wydźwięku polityczno-ideologicznego, znajdującego się poza sferą prawną. Ustawodawca nie uwzględnił stanowiska przedstawicieli odpowiednich nauk społecznych, dla których wydarzenia roku 1956 stanowiły istotną cezurę czasową w dziejach ,,Polski Ludowej", oddzielając okres państwa totalitarnego i okres państwa nie w pełni demokratycznego, lecz już nie totalitarnego. Poza tym w ustawie brak jest definicji legalnej pojęcia 'państwo totalitarne", mimo że nakaz zdefiniowania tego określenia, którego znaczenie nie jest powszechnie rozumiane, wynika wprost z § 146 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej".

Przepisy ustawy naruszają zasadę równości wobec prawa. Uznaje się, bez jakiegokolwiek postępowania sprawdzającego, ze wszystkie osoby pełniące szeroko rozumianą służbę przed 1990 rokiem na rzecz tzw., ,,państwa totalitarnego", w tym osoby pozytywnie zweryfikowane i przez wiele kolejnych lat, po 1990 roku, służące wolnej Polsce, a także ich bliscy, nie zasługują na równe traktowanie w stosunku do funkcjonariuszy rozpoczynających służbę po 31 lipca 1990 roku, Stało się tak mimo wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 24 lutego 2010 r. (sygn. akt K 6/09). W uzasadnieniu którego TK stwierdził: ,,Służba w organach suwerennej Polski po roku 1990 traktowana jest jednakowo, bez względu na to, czy dany funkcjonariusz uprzednio pełnił służbę w organach bezpieczeństwa Polski Ludowej, czy też nie". (,..| ,,Każdy funkcjonariusz organów bezpieczeństwa Polski Ludowej, który został zatrudniony w nowo tworzonych służbach policji bezpieczeństwa, ma w pełni gwarantowane, równe prawa z powołanymi do tych służb po raz pierwszy od połowy 1990 r., w tym równe prawa do korzystania z uprzywilejowanych zasad zaopatrzenia emerytalnego" .

Przypomnijmy, po 1990 r. policjanci i inni funkcjonariusze służb mundurowych nabywali uprawnienia i odchodzili na zaopatrzenie emerytalne na podstawie ustaw uchwalonych przez kolejne władze ustawodawcze demokratycznej i suwerennej Polski. na podstawie ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, a nie na podstawie ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy MO.

Ustawa zawiera nieprawdziwe założenie jakoby osoby nią objęte otrzymały świadczenia będące bezprawnym przywilejem przyznanym im przez władze PRL. Twierdzenia te są niezgodne z prawdą i sprzeczne z zasadą ochrony praw nabytych, albowiem bez żadnego uzasadnienia pozbawiają świadczeń osoby, które uzyskały je słusznie po 1990 roku, w niepodległej i demokratycznej Polsce, w sposób przewidziany przepisami prawa.

Przepisy ustawy naruszają prawo do zabezpieczenia społecznego po osiągnięciu wieku emerytalnego, czyli łamią podstawowe prawo człowieka, w tym prawo do zachowania realnej wartości przyznanych świadczeń, Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Konstytucyjnego pozbawienie uprawnionych praw nabytych do świadczeń emerytalno-rentowych narusza gwarancje konstytucyjne, nawet wówczas, gdy nie powodują obniżenia tych świadczeń poniżej minimum egzystencji.

W ustawie przyjęto wskaźnik 0% podstawy wymiaru emerytury za każdy rok służby do 1990 roku. Rozwiązanie to nie znajduje żadnego uzasadnienia, szczególnie jako element systemu ubezpieczeń społecznych. Ustawodawca nie zaprzeczył, że osoby objęte tym rozwiązaniem świadczyły pracę, ale jednocześnie uznał, iż nie przysługuje im za to jakiekolwiek świadczenie emerytalne. Jest to szczególnie niezrozumiałe w kontekście wyroku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (w sprawie Cichopek i inni v. Polska; skarga 15189110), albowiem ewidentnie narusza prawo do poszanowania własności. ETPC co prawda uznał wówczas, ze redukcja uposażenia emerytalnego byłych funkcjonariuszy nie nałożyła na tę grupę emerytów nadmiernego obciążenia, jednak odniósł to do ograniczenia współczynnika do poziomu 0.7% podstawy wymiaru emerytury, nie zaś do poziomu 0%, Przyznanie współczynnika 0% dla wielu oznacza całkowite pozbawienie świadczenia i nie może być inaczej traktowane jak nałożenie nadmiernego obciążenia, Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji jako autor projektu najwyraźniej zataił ten fakt.

Ustawodawca, w dyspozycji przepisu art., 8a, używa świadomie wyrażeń niedookreślonych, takich jak: krótkotrwała służba", ,,rzetelne wykonywanie zadań i obowiązków" oraz „szczególnie uzasadniony przypadek", mających charakter tzw. klauzul generalnych. Zapomniano jednak, że w prawie ubezpieczeń społecznych nie stosuje się klauzul generalnych o czym wielokrotnie wypowiedział się Sąd Najwyższy stwierdzając, że przepisy ubezpieczeniowe tworzą odrębną dziedzinę prawa i mają charakter bezwzględnie obowiązujący. Powinny być przestrzegane w jednakowy sposób w stosunku do wszystkich podmiotów. Treść ww. art. 8a pozostaje więc w sprzeczności z orzecznictwem Sąd u Najwyższego.

Ustawa zakłada, że po latach wypłacania świadczeń emerytalno-rentowych oraz rent rodzinnych, mimo że nie wydarzyło się nic wyjątkowego, co uzasadniałoby wprowadzenie tak drakońskich i niesprawiedliwych regulacji, można je przyjąć. Oznacza to, że większość sejmowa została wprowadzona w błąd lub, co gorsza, powodowana była motywami politycznymi i chęcią odwetu, które nigdy nie powinny kierować działaniami prowadzącymi do ograniczenia lub pozbawiania jednostki jej konstytucyjnych praw. Taka precedensowa praktyka może w przyszłości doprowadzić do sytuacji, kiedy kolejna większość sejmowa uchwali prawo odbierające słusznie nabyte świadczenia emerytalne innej grupie zawodowej, również z powodu swoiście pojmowanej „sprawiedliwości społecznej".

Poczucie bezmiaru krzywdy, poniżenia i nonsensu towarzyszące procesowi przygotowania i uchwalenia tej niegodziwej ustawy wywołało, determinację tysięcy emerytów i rencistów służb mundurowych oraz ich bliskich. Nigdy nie zaakceptujemy takiego potraktowania byłych policjantów oraz funkcjonariuszy innych służb, którzy najlepsze lata swojego życia poświęcili służbie wolnej i demokratycznej Polsce.

W związku z powyższym apelujemy o pilne podjęcie działań zmierzających do derogowania ww. ustawy z porządku prawnego Rzeczpospolitej Polskiej.

Prezydent

(-)

Federacji Stowarzyszeń Służb Mundurowych RP

Notatka ze spotkania przedstawicieli
środowisk służb mundurowych w dniu 17 lutego 2016 r.

Spotkanie odbyło się w siedzibie Federacji Stowarzyszeń Służb Mundurowych RP w dniu 17 lutego 2016 r. w Warszawie przy ul. Marszałkowskiej 115 sala 106 w godzinach 11:00 – 15:30.

Celem spotkania było omówienie dwóch głównych tematów:

1. Działania podejmowane przez struktury podległe MON wobec organizacji zrzeszających żołnierzy rezerwy.

2. Zapowiadane działania w zakresie obniżenia świadczeń emerytalnych dla funkcjonariuszy i żołnierzy, którzy pełnili służbę w PRL.

Prezydium konferencji stanowili członkowie władz FSSM RP w składzie:

· Zdzisław Czarnecki- FSSM RP, SEiRP

· Henryk Borowiński – SEiRP

· Janusz Kwiecień – ZEiRSW

· Franciszek Puchała – ZŻWP

· Adam Miksiewicz – ZEiRSG

Obrady prowadził Zdzisław Czarnecki, który zaproponował protokolantów:

· Bogusława Łukasiewicz – FSSM RP

· Zdzisław Pietryka - SEiRP

· Andrzej Grzelakowski.- FSSM RP

W spotkaniu uczestniczyło 54 przedstawicieli z 18 organizacji.

Zdzisław Czarnecki:

Założenia dzisiejszego spotkania to:

· ustalenie faktów i co wiemy na pewno;

· jakie działania mają podjąć, ma podjąć nasze organizacje.

W związku z pojawiającymi się plotkami na temat planowanych zmian w ustawie emerytalnej służb mundurowych, przewodniczący ZG NSSZ Policjantów Grzegorz Nems podczas spotkania w MSWiA w sprawie większych podwyżek od 01.01.2016 r. zwrócił się z prośbą do ministra Błaszczaka o wydanie oficjalnego komunikatu w tej sprawie.

Poniżej oficjalny komunikat, który ukazał się na stronie internetowej MSWiA.

„Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji informuje, że Rząd oraz MSWiA nie prowadzą i nie planują prowadzić żadnych prac nad zmianami w ustawie emerytalnej funkcjonariuszy Policji i innych służb mundurowych.

Emerytury i renty funkcjonariuszy są i będą naliczane na zasadach określonych w ustawie z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz.900,1268,1830).”

W interesującej merytorycznej dyskusji udział wzięło 25 osób, którzy poruszyli kilkanaście wątków dot. tematyki obrad zawierających poniżej streszczone zagadnienia:

Henryk Borowiński – MON zerwał porozumienia ze ZŻWP i Klubem Generałów WP oraz eksmituje ze swoich pomieszczeń organizacje emerytów wojskowych. Istnieje obawa o organizacje emerytów policyjnych. Wiceminister Spraw Wewnętrznych Zieliński w kontekście poszukiwań środków potrzebnych na zabezpieczenie szczytu NATO i Światowych Dni Młodzieży Kościoła Rzymsko-Katolickiego nawiązał do problematyki obniżek emerytur funkcjonariuszom podkreślając, że są one nienależne. W ten sposób chcą urobić opinię publiczną i skłócić emerytów z funkcjonariuszami czynnymi zawodowo.

Wzbudzić zawiść i niechęć do emerytów mundurowych. Zaproponował, aby podjąć przeciwdziałania w formie cyklu spotkań Prezydenta Federacji z resortowymi ministrami i z posłami z poprzednie kadencji, z którymi już mamy dobre kontakty. Dokonać oceny sytuacji socjalno – bytowej naszych członków i porównać wysokość świadczeń z Europą. Nawiązać współpracę z Federacją Mundurowych Związków Zawodowych. Należy przygotować grunt w obronie wolności i wyjść z cienia. Wystąpić do Rzecznika Praw Obywatelskich

gen. Franciszek Puchała – zwrócił uwagę na fakt swoistego przygotowania „artyleryjskiego” w prasie (Fakt, Rzeczpospolita) oraz innych mediach w ten sposób, że stawia się zarzuty ZŻWP o to, iż skupia w swych szeregach tych co służyli starej władzy komunistycznej oraz stara się o wojskowe pogrzeby na Powązkach, a także o to, że dyskredytuje się płka Kuklińskiego. MON podjął decyzję o wypowiedzeniu współpracy ze Związkiem ze względu o naruszenia apolityczności i eksmituje organizacje związkowe z pomieszczeń biurowych. Musimy konsolidować nasze szeregi ponieważ pojawiają się tendencje do tworzenia nowych organizacji emerytur wojskowych. W celu nagłośnienia tematu można rozważyć potrzebę organizacji konferencji popularno-naukowej na temat bezpieczeństwa i obronności państwa, gdzie można poruszyć również sprawy dot. emerytur mundurowych. Federacja jest naszym atutem. Musimy występować razem także za pośrednictwem Rzecznika Praw Obywatelskich.
ppłk Janusz Kwiecień – w sektorze więziennictwa jest jeszcze cisza i spokój w stosunku do organizacji zrzeszającej emerytów tej służby, ale zaczynają się czystki wśród czynnych zawodowo funkcjonariuszy, które ocenia się jako nieuprawnione. Przykładem jest zwolnienie kierownictwa zakładu karnego, chociaż to Sąd udziela przerwy zdrowotnej w czasie odbywania kary przez osadzonego, który dokonał ponownego przestępstwa. Oceniam, że również przed emerytami SW zbliża się ciężki okres, bo oni również służyli „starej” władzy. Trzeba zastanowić się nad zorganizowaniem konferencji prasowej.
Adam Miksiewicz – stwierdził, że Straż Graniczna jest taką formacja, która pobiera emerytury „policyjne” z ZER MSW i dot. ich także propozycje dalszych obniżek wysokości świadczeń. Powinniśmy na bieżąco monitorować wszystkie poczynania władz w tym zakresie i powołać zespół. W 2015 r. ZER obniżył świadczenia emerytalne funkcjonariuszom SG z Przemyśla, Barwinka, którzy pełnili służbę w WOP oraz organach bezpieczeństwa.
kpt. Leszek Szymański - Stowarzyszenie Żołnierzy Zawodowych w st. Spoczynku i Rezerwy i ich Rodzin powstało w celu podjęcia działań zmierzających do prawidłowej waloryzacji świadczeń. To co robi obecnie MON w sprawie waloryzacji jest bezprawne. W nawiązaniu do projektu obniżek emerytur mundurowych przypomniał, że projekt posła Jakiego z poprzedniej kadencji Sejmu został oceniony negatywnie i wszedł pod obrady. Wyraził gotowość pełnej współpracy z organizacjami służb mundurowych. Należy przyjmować zgłoszenia poszczególnych spraw z całego kraju. Uświadamiać urzędnikom różnych szczebli, że ich postępowanie jest bezprawne i niesprawiedliwe oraz, że wpływa wyłącznie z pobudek politycznych.
gen. Andrzej Anklewicz - przypomniał, że ustawa „deubekizacyjna” została zaskarżona do Trybunału Konstytucyjnego, który obradował w dwóch fazach i w konsekwencji skargę odrzucił. Podobnie Trybunał Praw Człowieka w Strasburgu na skutek manipulacji politycznych strony rządowej również naszą skargę odrzucił i potraktował jako nienależne przywileje. Obniżka emerytur dotyczyła wtedy 41 tys. osób. Musimy dobrze zastanowić się nad formą obrony naszych interesów.
płk Krzysztof Polkowski – nawiązał do pracy Zarządu II WSW, który w PRL zajmował się pracą operacyjną i jego akta przechowywane są w IPN. Akta żołnierzy zostały przekazane z WKU do IPN-u. W ramach obrony naszych interesów musimy podejmować różne działania w stosunku do elity władzy np.: czy spełniają warunki do otrzymania certyfikatu o ochronie tajemnicy państwowej i dostępie do materiałów niejawnych.
Henryk Grobelny - ocenił, że nadal będzie forsowany wniosek posła Patryka Jakiego z poprzedniej kadencji obejmujący także żołnierzy. Chodzi o poniżenie formacji mundurowych, utrudnianie nam życia. Teraz zaczyna się przygotowanie propagandowe, nagonka na emerytowanych funkcjonariuszy i żołnierzy. Musimy wyszukiwać wszelkich instrumentów, aby przeciwdziałać temu, tym bardziej, że obniżki mają dotyczyć także rent. Trzeba docierać do tych parlamentarzystów, którzy są nam przychylni i zachowali trochę przyzwoitości. Dotyczy to szczególnie naszych ogniw terenowych, gdyż tam jest łatwiejszy dostęp do biur poselskich. Każdy, którego dotknie ustawa, winien w każdej sytuacji odwołać się, przez co „zalejemy papierami” urzędy.
gen. Zbigniew Chwaliński – podkreślił konieczność występowania razem, jako monolit. Musimy zajmować konkretne, zdecydowane stanowisko – oświadczenie w stosunku do wszelkich prób odebrania nam należnych świadczeń. Szczególnie boleśnie odczują ci najstarsi, którzy służyli tylko w PRL-u. Powinniśmy docierać do wszystkich partii. Także do organizacji międzynarodowych. Trzeba przygotować odpowiednie zespoły robocze monitorujące te zagadnienia, abyśmy nie byli zaskoczeni. Kierownictwo Federacji powinno przejąć koordynację tych przedsięwzięć oraz nawiązać kontakt z mediami.
Antoni Duda – należy podjąć rozmowy z NSZZ Policjantów, który mógłby wspierać nas w tych działaniach, gdyż w jego szeregach są emeryci. Ważnym jest również fakt, że Związek Zawodowy ma prawo do skargi konstytucyjnej, a Stowarzyszenie nie.
gen. Marek Dukaczewski - zgodził się z omawianymi problemami. Założenia obniżek „dezubekizacyjnych” dotkną także wojsko. Trzeba rozważyć także możliwość wystąpienia do Prezydenta RP jako zwierzchnika Sił Zbrojnych. Szukać wsparcia w kancelariach prawnych.
płk Jan Fabiański – przedstawił profil i działalność Porozumienia Organizacji Służb Mundurowych w Krakowie działające od 2000 r., które skondensowało wszystkie organizacje. Jest to przykład konsolidacji związków emeryckich i wspólnego działania.
płk Maciej Niepsuj – opracowano kilka interpelacji poselskich (m.in. K.Łybacka – SLD), na które odpowiadał wyłącznie dyrektor ZER - A.Wdowczyk. Do dnia dzisiejszego nie wyjaśniona jest sprawa 40% podstawy emerytury po 15 latach służby. ZER stał się wyrocznią w naszych sprawach. Musimy walczyć z tezą o odpowiedzialności zbiorowej. Nie wolno tolerować insynuacji o charakterze obraźliwym: zbrodniarz, oprawca, kat, które padają z ust konkretnych osób.
Jan Kacprzak – należy powołać dwa zespoły robocze: do monitorowania działań politycznych, a drugi do przygotowania rozwiązań prawnych. Musimy również gromadzić środki finansowe potrzebne na podjęte działania.
Leszek Sucholewski - zespół monitorujący już działa. Zajmuje się zbieraniem informacji i jej analizą. Stara się docierać do osób z kręgów politycznych i parlamentarnych. Utrzymywać kontakt z funkcjonariuszami w służbie czynnej poprzez prowadzenie rozmów i przekazywanie doświadczeń. W naszych nadrzędnych działaniach i dyskusjach musimy podkreślać , że najważniejsze jest bezpieczeństwo Państwa. Należy zorganizować spotkanie Federacji z mediami.
Zdzisław Czarnecki – zaproponował powołanie zespołów do podjęcia działań konsolidacyjnych oraz o włączenie się do prac w zespołach monitorujących. Zaapelował o wyszukanie dobrej, wspierającej kancelarii prawnej, z którą nawiązalibyśmy kontakt. Siła Federacji tkwi w jedności i sile wszystkich organizacji zrzeszonych.

Jedną ze spraw, która dotyczy mediów - jest usunięcie ze stron internetowych ZER-u informacji o pobieranych świadczeniach emerytalno-rentowych wypłacanych przez ZER MSW do 2005 r. Aktualnie zamieszczone statystyki ZER MSW obejmują lata 2005 – 2015.

Takie sprawy należy nagłaśniać wykorzystując media i kręgi polityczno-parlamentarne.

Rzecznikami Federacji powinien być nasz każdy członek wyposażony w odpowiednią wiedzę i chętny do kontaktów w różnych środowiskach.

Pomysł konferencji jest godny poparcia i będą podjęte kroki w kierunku jej organizacji. Należy gromadzić fakty, wspomnienia ze służby na wszystkich szczeblach – w centrali i w terenie. Publikować to w różnych periodykach lub w formie książkowej . Musimy propagować prawdę!

Musimy również uregulować sprawy lokalowe naszych organizacji poprzez sporządzenie umów najmu – użyczenia oraz zarejestrować jednostki organizacyjne stowarzyszeń i związków w rejestrach „organizacji pozarządowych” samorządów (miast, gmin).

Grzegorz Domaszewicz – uzyskanie konkretnej informacji nie jest dla ZER-u żadnym problemem. Powinien udostępnić wszelkie dane dot. wysokości świadczeń wypłaconych uprawnionym osobom.

(Zobowiązał się do przygotowania pytań do ZER MSW.)

Miłosz Biały – jeśli chodzi o internet, to nie jest powszechnie lubiany przez naszych członków, którzy wola materiał pisany. Strona internetowa funkcjonuje słabo i w związku z tym, brak jest nowych materiałów. Wydaje się celowym powołanie zespołu medialnego.
gen. Henryk Jasik – należy występować w mediach z zastrzeżeniem: nie u każdego i nie na każdy temat. Wiele udanych przedsięwzięć wywiadowczych nie było nagłaśnianych. Nawet po weryfikacji w 1990 r., oficerowie z czasów PRL-u osiągnęli bardzo znaczące sukcesy w swojej służbie. Nie można tego dyskredytować.

Wnioski:

I. FSSM RP realizując planowane zadania w 2015 r. powołała 4 zespoły:

1. Zespół ds. negatywnych działań organów państwowych wobec emerytów mundurowych

w skład którego wchodzą :

· Maciej Niepsuj

· Leszek Sucholewski

· Bolesław Izydorczyk

· Jan Kruszyński

2. Zespół zajmujący się obroną praw nabytych w szczególności dotyczących ochrony zdrowia i uprawnień socjalnych (świadczenia emerytalne) w skład którego wchodzą :

· Grzegorz Domaszewicz

· Miłosz Biały

· Henryk Grobelny

· Stanisław Rybicki

3. Zespól ds. rekonwersji (aktywizacji zawodowej emerytów mundurowych) w skład którego wchodzą :

· Zdzisław Czarnecki

· Michał Otrębski

· Zygmunt Politowski

· Miłosz Biały

· Sławomir Śnieżka

4. Zespól ds. zmiany statutu Federacji, w skład którego wchodzą :

· Michał Otrębski

· Jan Pyrcak

5. Organizacje wchodzące w skład Federacji oraz przedstawiciele innych organizacji tego środowiska winny w terminie do 15 marca br. zgłosić swoich przedstawicieli do w.wym. Zespołów.

Zobowiązuje się Zespoły do ukonstytułowań i podjęcie działań do 15 marca br.

II.

1. W zakresie kontaktów medialnych (propagandy, informacji) reaktywować Komisję Medialną Federacji, w pracach której, powinni wziąć udział wszyscy rzecznicy organizacji wchodzących i sympatyzujący z Federacją.

2. Zobowiązuje się organizacje wchodzące w skład Federacji do ścisłego współdziałania z Komisją Medialną w zakresie obrony świadczeń oraz innych negatywnych działań organów administracji państwowych wobec służb mundurowych.

3. Organizację Komisji Medialnej powierza się rzecznikowi prasowemu Federacji płk. w st.spocz. Miłoszowi Białemu.

4. Komisja Medialna powinna przygotować apele i oświadczenia w obronie praw nabytych całego środowiska. Zostaną one przekazane do wszystkich środków masowego przekazu (prasa, radio, telewizja, portale społecznościowe).

5. Założeniem powinno być, że każdy członek naszej organizacji jest „rzecznikiem” , dlatego zobowiązani jesteśmy do wyposażenia ich w „kompendium wiedzy” ( apele i oficjalne oświadczenia), które powinni przekazywać na szczeblu lokalnym.

III.

1. Władze wszystkich organizacji wchodzących w skład Federacji, powinny zrealizować postulat, „wyjścia na zewnątrz” do czego pierwszym krokiem powinno być zarejestrowanie jednostek terenowych stowarzyszeń i związków w rejestrach organizacji pozarządowych samorządów. (prezydentów miast, burmistrzów i wójtów)

2. Realizacja tego postulatu pozwoli nam na korzystanie ze wsparcia technicznego, lokalowego i finansowego. Istotną korzyścią może być nawiązanie współpracy z innymi organizacjami działającymi dla rencistów i emerytów (Polski Związek Emerytów i Inwalidów, Uniwersytet III Wieku, Ośrodki Pomocy Społecznej).

3. Jednostki organizacyjne związków i stowarzyszeń mundurowych powinni niezwłocznie nawiązać kontakt z przedstawicielami organów władzy i samorządów terytorialnych , a w szczególności poprzez biura parlamentarzystów na szczeblu lokalnym.

4. Zgodnie z uchwalą Zarządu Federacji na szczeblu województw , powiatów, miast koordynować działania wszystkich organizacji mundurowych poprzez powołanie „porozumienia organizacji służb mundurowych”.

IV.

1. Dla zabezpieczenia od strony prawnej działań Federacji i organizacji zrzeszonych niezbędne jest nawiązanie współpracy z Kancelariami Prawniczymi, które po ukazaniu się projektów aktów prawnych przygotują „Poradnik” określający w jaki sposób można odwołać się od krzywdzących decyzji.

2. Upublicznienie problemów środowiska mundurowego należy realizować poprzez organizację Konferencji nt. „Emeryci Mundurowi w Społeczeństwie Obywatelskim”. Do udziału w konferencji zaprosić autorytety prawne z innych środowisk. Wzorem dla powyższych działań może być organizowana przez Federację w latach 2014 – 2015 konferencja nt. „Zdrowie Emerytów Mundurowych”.

1. W podejmowanych działaniach przez Federacje i organizacje zrzeszone należy unikać deklaracji politycznych. Prowadzona przez nas działalność (apele i oświadczenia) winny być kierowane do wszystkich partii i środowisk (np. Kościół).

2. Opracowane materiały, apele i oświadczenia należy kierować do wszystkich organizacji kombatanckich środowisk mundurowych Unii Europejskiej oraz NATO.

3. Działania należy podejmować stopniowo, w zależności od zagrożenia.

Protokolant: Prezydent FSSM RP

/Bogusława Łukasiewicz/ /Zdzisław Czarnecki/

Trybunał Konstytucyjny - wyrok
Ustawa zgodna z Konstytucją

Ustawa obniżająca wyższe emerytury b. funkcjonariuszom SB jest zgodna z konstytucją - uznał Trybunał Konstytucyjny. Zakwestionował zaś obniżanie emerytur członkom WRON, ale tylko za okres sprzed wprowadzenia stanu wojennego w 1981 r. Było 5 zdań odrębnych.

Wyrok oznacza, że ok. 40 tys. oficerów cywilnych służb specjalnych PRL - także tych pozytywnie zweryfikowanych w 1990 r. - będzie nadal otrzymywać zmniejszone od nowego roku świadczenia emerytalne.

Tylko członkowie utworzonej w grudniu 1981 r. Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego - w tym jej szef gen. Wojciech Jaruzelski - będą mieli ponownie naliczane emerytury, według zasad sprzed nowelizacji - ale tylko za okres do 13 grudnia 1981 r.

WRON - administrująca od grudnia 1981 r. do lipca 1983 r. stanem wojennym - składała się z 22 wyższych wojskowych (część już nie żyje). Świadczenia obniżono 9 członkom WRON; ich przeciętną emeryturę zmniejszono z 8,5 tys. zł do ok. 6 tys.

O uznanie całej ustawy - jako "represyjnej" - za niezgodną z konstytucją wnosił współautor skargi wniesionej przez klub Lewicy poseł Jan Widacki. Reprezentant Sejmu poseł PO (był to jej projekt) Grzegorz Karpiński chciał uznania konstytucyjności całej ustawy, podobnie jak prokurator generalny, gdyż odbiera ona tylko "prawa nabyte niegodziwie".

Wyrok TK jest ostateczny

Według sędziów, którzy zgłosili zdania odrębne, przepisy ustawy dezubekizacyjnej są niezgodne z konstytucją. "Ustawa naruszyła zasadę zaufania obywateli do państwa i stanowionego przez nie prawa" - mówił Jamróz, który uważa, że cała ustawa jest sprzeczna z konstytucją. Podkreślił, że weryfikacja z 1990 r. stanowiła "zobowiązanie ze strony państwa, że nie będzie traktować tych funkcjonariuszy gorzej".

Łętowska wskazała, że niekonstytucyjna jest preambuła do ustawy, w której zapisano, że system władzy komunistycznej opierał się na policji politycznej represjonującej społeczeństwo i bezkarnej. TK nie ocenił konstytucyjności preambuły, umarzając postępowanie w tej części. "W preambule mamy ratio legis ustawy, które - jak się okazuje - nie przystaje do zapisanego w ustawie mechanizmu weryfikacji emerytur mundurowych" - podkreśliła sędzia.

Mazurkiewicz mówił, że obniżenie uprawnień emerytalnych pozytywnie zweryfikowanym stało się dodatkową karą dla tych funkcjonariuszy, którzy ponoszą ją w imię odpowiedzialności zbiorowej. Na naruszenie przez ustawodawcę zasady przyzwoitej legislacji zwracał uwagę Wyrzykowski. Zdziennicki oświadczył, że "diametralnie" nie zgadza się z rozstrzygnięciem większości TK, a pozbawianie przywilejów emerytalnych nazwał "odwetem" państwa.

Widacki: wyrok to porażka Trybunału i Polski jako państwa prawa

Widacki uważa, że wyrok to "porażka Trybunału i porażka Polski jako państwa prawa". "Polityka wzięła górę nad prawem" - dodał. Ocenił, że zdania odrębne zawierały "piękne, logiczne wywody prawnicze", a w uzasadnieniu sędziego Rzeplińskiego nie było "nic z wywodów prawniczych; była czysta polityka i historia". Zdaniem Widackiego, ocena historii nie należy do TK.

Karpiński wyraził satysfakcję, że wyrok zapadł większością większą niż wymagana. Dodał, że raczej nie będzie nowelizacji ustawy, by ponownie odebrać wyższe emerytury członkom WRON.

"Stało się coś dramatycznego: pęknięcie w łonie TK. Tak diametralnie różne stanowiska zajęte przez poszczególnych sędziów napawają mnie niepokojem" - powiedział pierwszy niekomunistyczny szef MSW Krzysztof Kozłowski. Według niego, "Sejm produkuje coraz gorsze legislacyjnie ustawy, a gwarant konstytucyjności tych ustaw przechylił się, przynajmniej dzisiaj, na niebezpieczną stronę".

Milczanowski: do TK wkroczyła polityka i populizm

Według szefa UOP i MSW z lat 90. Andrzeja Milczanowskiego, wyrok oznacza, że do TK "wkroczyła polityka i populizm". Dodał, że żałuje, iż tak się stało, a nie żałuje tego, że w UOP i MSW współpracował z byłymi funkcjonariuszami SB, którzy zostali pozytywnie zweryfikowani.

B. szef UOP i b. oficer służb PRL gen. Gromosław Czempiński zapowiedział odwołanie do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu. Według niego, decyzja TK miała charakter polityczny. Podkreślił, że w latach 90. ustawowo potwierdzono prawa emerytalne dla oficerów SB pozytywnie zweryfikowanych w 1990 r.

"Życzę powodzenia skarżącym" - powiedział prof. Rzepliński, pytany o to na konferencji po wyroku. "Już kilka spraw w Strasburgu wygrałem - i jako adwokat i jako sędzia" - dodał.

Od nowego roku oficerowie cywilnych służb PRL dostają niższe świadczenia - obliczane według wskaźnika w wysokości nie 2,6 proc. podstawy wymiaru za każdy rok służby za lata 1944-1990 - jak dotychczas, lecz 0,7 proc. (przelicznik zwykłej emerytury to 1,3). Wcześniej szacowano, że świadczenia dla b. oficerów mają się zmniejszyć o blisko 600 mln zł rocznie. Politycy PO zapowiadali, że część oszczędności trafi do "pokrzywdzonych przez PRL". W tym kontekście Karpiński mówił w TK o możliwości ubiegania się o sądowe odszkodowania za represje w stanie wojennym

Stowarzyszenie Emerytów i Rencistów Policyjnych

Społeczność emerytów i rencistów policyjnych w ostatnim czasie nurtuje problem ustawy z 16 marca br., na mocy której ulec mają drastycznemu zminiejszeniu emerytury funkcjonariuszy b. Służby Bezpieczeństwa. Środowisko policyjne bulwersuje jawne łamanie norm konstytucyjnych, w tym art. 2 Konstytucji RP, który stanowi, że Rzeczpospolita jest demokratycznym państwem prawa.
   Zarząd Główny SEIRP w Uchwale nr 6/2009 z dnia 13 lutego 2009 roku wyraża zdecydowaną dezaprobatę dla działań w tym zakresie ze strony najwyższych podmiotów ustawodawczych i wykonawczych w naszym Państwie, a zarazem wielki niepokój w związku z zasadniczym brakiem poszanowania prawa, do którego doszło w toku uchwalania i wprowadzania w życie wspomnianej ustawy.
   Zatrważającym jest również fakt - stanowiący ewenement prawny - przeforsowania w Ustawie osobowych wzorców moralnych i nadawania im wręcz rangi cnoty, zasadzających się na wykazywaniu zwykłej, nagannej nielojalności i niezachowaniu zasad tajemnicy państwowej i służbowej przez b. funkcjonariuszy, premiujących tych, którzy bez wiedzy przełożonych podjęli współpracę i czynnie wspierali osoby lub organizacje działające przecież w ówczesnym czasie w niezgodzie z prawem w legalnie funkcjonującym i uznanym międzynarodowo Państwie Polskim.

   Zarzad Główny SEiRP wystąpił ze skargami do Rzecznika Praw Obywatelskich i Helsinskiej Fundacji Praw Człowieka o podjęcie przez te instytucje stosownych kroków w celu eliminacji szykan, dyskryminacji i spychaniu do drugiej kategorii obywateli oraz stosowaniu przez Państwo odpowiedzialności zbiorowej w stosunku do b. pracowników Służby Bezpieczeństwa.

   Zarząd Główny przygotował wzory indywidualnych skarg do Rzecznika Praw Obywatelskich i do Fundacji Helsinskiej i zachęca wszystkich emerytów i rencistów policyjnych do skorzystania z tych wzorów, wypełnienia ich i przesłania do obu instytucji. Istotne znaczenie ma liczba wysłanych dokumentów, bo jednego czy kilku podobnych dokumentów można nie zauważyć, nie można natomiast nie odnieść się do skarg nadsyłanych masowo.

   Adres RPO:

Rzecznik Praw Obywatelskich RP
P. dr. Janusz Kochanowski
Aleja Solidarności 77, 00-090 Warszawa
tel. 022 55 17 700, fax. 022 827 64 53
e-mail: rzecznik@rpo.gov.pl

   Wzory powyższych skarg znajdują się w Biuletynie Informacyjnym nr 2 (32) / 2009 z kwietnia 2009.